(ფშ., თუშ., ქიზიყ.) ბუჩქნარი; ბუჩქებით ან ტყით დაფარული ციცაბო, კლდიანი ადგილი (ვაჟა, I, IV, ა. შან.; ქეგლ); მაღალი კლდე, წამოტეხილი, ნაფხვრიანი (თ. უთურგ.); გაუვალი კლდიანი ადგილი (ს. More…
(გურ.) ზაფხულის დიდი სიცხე, პაპანაქება (ა. ღლ.). See also: ქერეთო =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ფშ.) სტვირის მთავარი ნაწილი რქისა, რომელიც ოდნავ მოკაკულია და ბოლოსაკენ მსხვილდება (ვაჟა, I, ა. შან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(გურ.) თავისუფლად, მჩატედ. (გ. შარაშ.). ="მაგი ლობიე თუ ქ ა რ ა ფ ა თ არ იქნა, ისე კი არ მეიხარჩება". =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
to main page 
top of page