(გურ.) აბუზავება სხვის მიერ გაკეთებული საქმის სასაცილოდ აგდება. =„ამ საქმეს ასე ა ბ უ ზ ა ვ ე ბ ა არ ეკადრება“ (გ. შარაშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(გურ.) 1. დიდი კუნძი, რომელსაც ზამთარში შუაცეცხლს დაუდებენ ცალი მხრით და იწვის ნელ - ნელა, 2. სკა ( ა. ღლ.) შდრ.: ქეგლ. =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. More…
(გურ.) შეშინების გამო მთელ ტანზე თმის ყალყზე დადგომა, აბურძგნა ( გ.შარაშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ.) ხელაკრული, დაუზოგავად რომ ეკიდება საკუთარ ცხოვრებას დარდიმანდი. შდრ.: აბუქარი ( შ. ძიძ., ნ. კეცხ, პ. ხუბ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
to main page 
top of page