ა! ა? აა აბ აგ ად აე ავ აზ ათ აი აკ ალ ამ ან აო აპ აჟ არ ას ატ აუ აფ აქ აღ აყ აშ აჩ აც აძ აწ აჭ ახ აჯ აჰ აჲ აჴ აჸ
აკა აკე აკვ აკი აკლ აკმ აკო აკუ
selected terms: 46 page 1 of 3
აკავან - ი
(თუშ., ფშ., რაჭ., იმერ.) აკვანი ( დიალექტ., 576; ი. ქეშიკ : თ, უთურგ.; დიალექტ., 681; პ. ხუბ.; ჭოლევი, თ. ოქროშიძე). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
აკავება
(ქართლ.) აოშილი ხნულის ( ანეულის) ხელმეორედ მოხვნა კავით (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკაზმა
(ხევსურ.) სახნავ - სათესი იარაღების ერთი კომპლექტი (ა. ჭინჭარ., 1980. =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკაზმა - ჲ
(თუშ.) ქსლის საქსოვი იარაღი ( თ. უთურგ); საქსოვის ყდა (ს. მაკალ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკაკუჭება
(ლეჩხ.) ტკივილის გამო ფეხის აწევა ( მ. ჩიქ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკალიფება
(იმერ.) ერთბაშად, მარჯვედ და სწრაფად აღება, აკრეფა (ი. ქავთ.) ◊ (გურ.) ქარისაგან წაქცეული სიმინდის ან სხვა მცენარეულის წამოყენება, აღება, ალაგება (ა. ღლ.). ქართულ კილო-თქმათა More…
აკანჩხვა
(ლეჩხ.) წამოდგომა, ამართვა (მ. ჩიქ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკანჭალებეულ - ი
(იმერ.) აკაუჭებული (ქ. სიხ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკანჭურება
(ქართლ., ფშ.) მტკივანი ფეხის აწევა. წარმოქმნილია კანჭ სიტყვისაგან. ჩვეულებრივ ითქმის ძაღლზე, როცა მტკივან ფეხს მიწას არ აკარებს ( შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.: ვაჟა, IV,ა. შან., 449). More…
აკარება
(რაჭ.) სუფრის ალაგება, ჭამის შემდეგ ნარჩენებისა და ჯამ - ჭურჭლის აღება და მილაგება დიალექტ, 681). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, More…
აკარკვლა
(მესხ.) წვრილი ქვების აკრეფა (ი. მაისურ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკარკნა
(გურ.) აწყობა, ერთმანეთზე აკიდება. (ა. ღლ). =„ა კ ა რ კ ნ ი ლ ი, დაკარკნილი, დაშპა კერიაზე კპილი“ ( გამოცანა) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი More…
აკატება
(მოხ., ქიზიყ.) წაწყმედა ( ო. ქაჯ.;ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკაფსვა
(გურ., იმერ.) აკუწვა, ნაწილ - ნაწილ, ასო - ასოდ დაჭრა საკლავისა, აქნა ( გ. შარაშ.; ა. ღლ; ი. ქავთ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
აკებაკე ლაპარაკ - ი
(ქიზიყ.) უთავბოლო ლაპარაკი ( ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკენწვრა
(კახ.) ფაინდით ჰაერში კიკვის გაკვრა და შორს გადაგდება (ს. გვენც., თ. ბერიაშვ.). See also: ფაინდი, კიკვი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
აკენჭვა
(ქიზიყ.) სახნავ - სათეს ადგილში კენჭების აკრეფა და ერთ ალაგას დაყრა (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკეცილა - ი
(ხევსურ.) მეორედ დაჩეჩილი მატყლი ( ა. შან.; ლ. ლეონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკვანტრაშება
(გურ.) აოხრება, აკლება ( პ. ჯაჯან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკვანჭალება (ფეხისა)
(ქართლ.) See also: აკანჭურება =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9