ა! ა? აა აბ აგ ად აე ავ აზ ათ აი აკ ალ ამ ან აო აპ აჟ არ ას ატ აუ აფ აქ აღ აყ აშ აჩ აც აძ აწ აჭ ახ აჯ აჰ აჲ აჴ აჸ
აკა აკე აკვ აკი აკლ აკმ აკო აკუ
selected terms: 7 page 1 of 1
აკო
(ფშ., ხევსურ., მოხ.) ფქვილის შესანახავი ბეღელი, კიდობანი, მარცვლეულის შესანახი ჭურჭელი ( ი. ჭყონ.; ა. ჭინჭარ., 207; ( ქაჯ.) ; ფიცრისაგან კიდობნისებურად შეკრული ყუთი, რომელშიც ინახავდნენ More…
აკოკოლება
(ზ. აჭარ.) ჭურჭლის ავსება რითიმე ( შ. ნიჟარ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკოლიკება
(ლეჩხ.) აკოლავება, ახუხულავება ( მ. ალავ., 2); ( იმერ.) კოლიფების ერთმანეთზე შეწყობა. გადატ. დანაშაულის დასაფარავად ერთმანეთთან დაუკავშირებელ მოსაზრებათა წამოყენება ( პ. ჯაჯან., I X, 243). More…
აკოღინება
(ქართლ.) ა კ ო ღ ი ნ ე ბ - ს გული ერევა, აღებინებს ( ლ. ნოზ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკოშიალება
(ლეჩხ.) უშნოდ აშენება რისამე ( მ. ალავ., 1). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკოშკორება
(მოხ.) ერთმანეთზე რაიმეს დაყრა ( ო. ქაჯ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
აკოხობს
(ინგილ.) აქებს (დიალექტ, (612 ) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9