(ფშ.) ხანჯლის ერთ-ერთი სახე (ი. ქეშიკ.); ერთგვარი თოფია (ვაჟა - ფშ. მც. ლექსიკ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(მთიულ.) არაყის გამოხდის შემდეგ ქვაბის ძირზე დარჩენილი ჭუჭყი (ლ. კაიშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) ნიგვზისა და თხის (ან ღორის) ქონის შეზავებით გაკეთებული ლამპარი, რომელსაც ანთებდნენ ბატონების ან სხვა რომელიმე ინფექციური დაავადების გამომწვევ სულთა პატივსაცემად (ა.ღლ.); ბ ა ზ მ ა More…
(ქართლ., რაჭ., ქიზიყ., ზ. იმერ.) კარის ან დარაბის ჩარჩოს სიგრძივი ნაწილი; კარის ჩარჩო (ი. ჭყონ.; შ.ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.; ვ. ბერ.; ბ. წერეთ.). See also: ბაძო ◊ (ქართლ.) ქართულ More…
(გურ.) მძიმე ნივთის (მაგ., ხის დიდი უროს) ცემა; უ ბ ა ზ უ ნ ე ფ-ს დიდ უროს ურტყამს, სცემს (ა. ღლ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
to main page 
top of page