(გურ.) 1. მაგარი შეშა, რომლითაც ქვის კეცს ახურებენ; 2. ბალავარი, საძირკველი (ა. ღლ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) საქმის ნაჩქარევად და უხეიროდ გამკეთებელი (გ. შარაშ.) ="ყოლიფერს მ ი ა ბ ა ლ ა ხ ტ ა რ ე ფ ს.“ =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ხევსურ.) სათიბი ბალახია ერთგვარი (ა. ჭინჭარ, 225). ამ ბალახს სხვადასხვა კუთხეში სხვადასხვა სახელით იცნობენ: ქართლ.: ჩიტიპურა, მესხ.-ჯავახ.: კორკოტინა, ხევსურ.; აბაზა, მოხევ.: კორკოტაი, ქვ. More…
(აჭარ.) ზანტი, უფხო ადამიანი, ძალიან დამშეული, ბეხრეკი (შ. ნიჟარ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(იმერ., ლეჩხ., გურ.) კურტნის დასადგმელი ტყავი, ძუის ქვეშ ამოდებული (ი. ჭყონ.); უნაგირის ან სასაპალნე კეხის საძუე. აკეთებენ ფართო და გამძლე ტყავისაგან ან ქსოვილისაგან (ლ. ლეონ.; ს. ჟღ.; ა. More…
(ქიზიყ., ფშ., მოხ.) ჭრა, უწესრიგოდ ჭრა; გადატან. ამოხოცვა, გაწყვეტა (ს. მენთეშ.: ვაჟა III, ა. შან.; ო. ქაჯ.) შდრ.: საბა, ნ. ჩუბ., დ. ჩუბ., ქეგლ. =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. More…
(ქიზიყ.) კოჭლი; თითქოს უფრო შემსუბუქებული სახელია კოჭლისა (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page