(ხევსურ., მოხ.) მომცრო ხე, რასაც კაცი ასაღებად მოერევა, ტოტებგაცლილი, ან ჯოხი (ა. შან.); მოკლე წვრილი ხე, ლატანი (ა. ჭინჭარ., 278). სწორი ჯოხი; შეშის ღერი; ძაფის ერთი წვერი (დიალექტ., 560); More…
(ხევსურ.) სათიბი, რომელიც მთის ფერდობზე არსებულ სწორ ან ტაფობ ადგილასაა (ა. ჭინჭარ., 224). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) თავამდე გავსება (ე. ნინ., I, თ. კიკვ.). =„გ ი ლ ა ღ ა ვ ე ნ ზანდუკს.“ =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ფშ., ქიზიყ., ქართ.) ცხელი შეჭამანდის (კერძის) გაცივება (ი. ქეშიკ.; ს. მენთეშ., დამ.; ა. ღლ.). See also: ლელეჩი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
to main page 
top of page