(ქართლ.) გუთნის ნაწილი, ზედ ფრთა აკრავს და ბელტი გადააქვს (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). See also: კაკაბი ◊ (რაჭ.) საცერი, ცხრილზე მომცრო თვალედები აქვს (ვ. ბერ.); ცხავი. More…
(ქართლ.) პაპანაქება, ჰაერი რომ შეხუთულია და დედამიწას ალმური ასდის (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
(ინგილ.) კაკაჩი, ღამე მთვარით ნათელი (მ. ჯან.) შდრ.: საბა, ნ. ჩუბ., დ. ჩუბ., ქეგლ. =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
(მთიულ.) თოვლზე საცურაო ფიცარი, რომელზედაც დამაგრებულია დიდი რკალები ხელის მოსაკიდად (ქეგლ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974