(გურ., აჭარ.) ერთგვარი გრძელლულიანი, კაჟიანი თოფი, აკეთებდნენ მაჭახეთში (გ. შარაშ.,; ს. ჟღ.; შ. ნიჟარ.; დიალექტ., 658). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- More…
(ქართლ.) ჭყატანა, თვალში საცემი, მკვეთრი ფერი (გ. შატბერ., 700). =" ე რა მ ა ჭ ა ხ ე ლ ა ფერის სკები დაგიდგამთ!" =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. More…
(ზ. აჭარ.) ჯილღია ბუდეში ჩარჭობილი მრგვალი ხე, რომელსაც უერთდება გვერდით გამოშვერილი სახელური, კოტა (შ. ნიჟარ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: More…
(ხევსურ., თუშ.) ბლინი; გათქვეფილი ფქვილის სითხეს შუშავენ ცხელ ტაფაზე და ამ მოშუშებულ ცომს აწებენ ერბოში და ისე გიახლებიან (ი. ჭყონ.); ნამცხვარია ერთგვარი (ს. მაკალ.; ა. ჭინჭარ., 214); More…
(ქართლ.) დაბალი ტანის ენამეტი ადამიანი; პატარა, გამხდარი, დალეული, მაგრამ ეშმაკი, ცელქი (თ. რაზიკ., :ივერია", N 133, 1900; ი. ჭყონ.; შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ More…
(ლეჩხ.) შაქრის ავადმყოფობა, იგივე ჭყურტი ანუ წკურტი (მ. ალავ., ზეპირსიტყვ.). ="ამდენ წყალს როგორ სვამ, მ ა ჭ ყ უ რ ტ ი ა ც რომ გჭირდესო?!" See also: წყურტი =ქართულ More…