(ქართლ.) გვიან ამოსვლა მთვარისა, თითქოს დაივახშმაო (გ. შატბერ., 72). See also: შევახშმება =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
(გურ.) მთვარის შესვლა მოგვიანებით მოსვლის პერიოდში (გ. შარაშ.). See also: მთვარის ვახშმობა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
(ფშ.) ვარსკვლავები (ვაჟა, I, 1946, ა. შან.); ესე არს აფროდიტი, რომელ არს ცისკრის ვარსკვლავი (საბა); განთიადის ვარსკვლავი; მ თ ი ე ბ ა დ იწოდებიან აგრეთვე მოძღუარნი ეკლესიისანი (ნ. ჩუბ.; დ. More…
(ხევსურ.) ძილმთხვიზი, ფხიზელი, ვისაც ძილი თავს ვერა სჭრის ადვილად (ა. შან., 146). ="ზოგი კი, ვინაც ძ ი ლ მ თ ხ ვ ი ზ ი ა, გამაიღვიძებს და დაიჭერს ქურდებს." =ქართულ More…
to main page 
top of page