(კახ.) ბავშვის ბეჭებქვეშ დადებული პატარა ბალიში აკვანში (ა. მარტ., გ. იმნ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: განათლება, 1974
(ქიზიყ.) მცენარეა, თავისით რომ ვერ დგას და სხვა რამეს (ხეს, კედელს) ეჭიდება პწკლით და ისე ადის მაღლა (ს. მენთეშ.). See also: პწკალი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. More…
(კახ., ქიზიყ.) ხრალი, ხის (თუთის, კაკლის, ლაფნის, აკაკის ან თელის) ნორჩი შტოების ქერქი, რომელსაც თოკივით გრეხენ და ვაზის რქის ჭიგოზე მისამაგრებლად იყენებენ (ნ. ჯოხ., 59; ს. მენთეშ.; More…
(მთიულ., გუდამაყრ., ქსნის ხეობ.) ერთი მუშის მიერ ზოლად გატანილი სათიბი ან ყანა (ე. ვირსალ.); ერთ რიგზე გათიბული ბალახი (ვ. სომხიშვ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: More…
(თუშ.) მნიშვნელოვანი რისამე მომასწავებელი (ი. ბუქურ., 134). ◊ (ფშ.) ლაშარის ჯვრის ეპითეტია (ვაჟა, II, ა. შან.). ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა: წ. 1/ [შემდ.: ალ. ღლონტი].- თბ.: More…