(გურ.) ჩამოთხრილი ან ბუნებრივად ჩამოქცეული ფერდი (გ. შარაშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ., მოხ.) 1. სარწყავი წყლის ერთეული, იმდენი, რასაც ერთი მრწყველი დაიმორჩილებს ბარით რწყვის დროს (გ. შატბერ., 81); მდინარიდან საგანგებოდ გადაყვანილი რუ ნათესების მოსარწყავად (შ. ძიძ., More…
(რაჭ.) კ ა ნ დ რ ი ვ-ი შეშის ან საშეშედ დახეთქილი მორების დასაცურებელი ადგილი ტყეში (ჭიორა, მ. რეხვიაშვილი). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ქიზიყ.) ნაშთი; გადატ. ნასახი. - არ აცვია, სულ დახეული ტანისამოსი აქვს (ს. მენთეშ.). =„ტანისამოსი(ს) ნ ა კ ა რ ტ ი არა აქ!“ . =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(ფშ.) ნაჩეხი, ჭრილობის მქონე, ნაჭრევიანი (ვაჟა, IV, ა. შან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page