(იმერ.) აბრეშუმის ჭიის მიერ გამონაყოფი სითხე, რომელიც ძაფად იქცევა (ვ. ბერ.). ◊ (ლეჩხ.) ძაფად სახმარი კანაფი (მ. ჩიქ.). ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(კახ.) (არაბ.-აზერბ. Näfäs) გულზე ხიხინი; ნ ა ფ ა ზ ი ა ნ ი მაგ., ცხენი, რომელიც გაჭენებნის დროს იწყებს ქშენას, ხიხინს (გ. ლეონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(ქიზიყ.) მემკვიდრეობითი ნიშანი. შვილს რომ მამის რამე ნიშანი გამოჰყვება, მამის ნ ა ფ ე რ ი ა ო, - იტყვიან (ს. მენთეშ.); ნარევი სისხლის საქონელი (ლ. ლეონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის More…
(ქიზიყ.) ხნულის ერთ-ერთი ნახევარი (ს.მენთეშ.). ◊ (ფშ.) ნათიბი (ს. მაკალ.). ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) უხეიროდ, არამკვიდრად ნაკეთები რამ (გ. შარაშ.). =„ქი არ გარღოულა აი შენი ნ ა ფ ო ხ ი ე რ ი ღობე!“ See also: ფოხი, ფოხვა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
to main page 
top of page