(ქართ., ქიზიყ.) ხნულის შუაში დაღჩენილი ღარი (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.) ნაფთევთა შუა მოქცეული მოუხნავი მიწა, რომელიც შეიძლება ერთი მეტრის სიგანისაც იყოს და რამდენიმე დღიურიც (ს. მენთეშ.); More…
(ოკირიბ.) 1. ხილის ნაყოფის გული, რომელსაც ადამიანი არ ჭამს, ტოვებს; 2. ჭყინტი ტაროს გული (მარცვალგაცლილი). (მ. ალავ.). See also: ღენჯურე =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
(აჭარ.) ნაღრიბაჲ, გადატ. გამხდარი, დალეული, სუსტი ბავშვი (შ. ნიჟარ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ზ.იმერ.) ხილის ჭამის შემდეგ დარჩენილი უვარგისი ნაწილი; აგრეთვე სიმინდისა და სხვ. ნაყოფის უვარგისი ნაწილი (ბ. წერეთ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
(მესხ., ქიზიყ.) გამხდარ-დასუსტებული ჭნავა ბავშვი (ი. მაისურ.); დაჩაგრული ცხოველი ან ადამიანი (ხბო, ბატკანი, ბავშვი), პატარაობის დროს რომ დაიჩაგრება და გაუზრდელი დარჩება; გადატ. ნაბოლარა (ს. More…
(იმერ., გურ.) ძველი ღობიდან აღებული შეშა ( ვ. ბერ.; ა. ღლ.). =„ე ზამთარი ნ ა ღ ო ბ ა რ ჲ თ გევიტანეთ“ =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ფშ.) გახრამული, ჩაღრმავებული, ჩანათხარი წყლისაგან (ვაჟა, I, ა. შან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) დაღარული, ღარებიანი, მაგ., ჭიქა ან სხვა ჭურჭელი (გ. შარაშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page