(ლეჩხ.) საყანური, საყანე მიწა (მ. ალავ., 2). =„ს ა ყ ა ნ ვ ა რ ე ბ ი ჯერ ბარში დეიხვნება და მერე თაში.“ =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(გურ.) ყანის, მიწის ღალა (ი. ჭყონ.); მიწის გადასახადი, მოსავლის გარკვეული ნაწილი. =„ბატონს თავისი ს ა ყ ა ნ უ ლ ი ეძლეოდა“ (პ. ჯაჯან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
(ქართლ.) ადგილი, სადაც ზაფხულში ნახირს დაყრიან დასასვენებლად (თ. რაზიკ., „ივერია“,№ 138, 1900; ი. ჭყონ.). ◊ (ქსნის ხეობ.) საქონლის მიერ რომელიმე ადგილის ამოჩემება საწოლად (ვ. More…
(გურ.) საყენი, ნაკრძალ მიწაში ჩარჭობილი სარი იმ ადგილის შეუვალობის აღსანიშნავად.(გ. შარაშ. ქეგლ); იგივე ხალა. (საბა; ნ. ჩუბ.; დ. ჩუბ.). =„რავა გაჩერებულხარ ს ა ყ ე ს ა ვ ი თ?„ See More…
(ჩ.თუშ.) წვრილი ჯოხი, რომელსაც ნალექის საწურავად ხმარობენ (კ. ჭრელ., 260). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(კახ.) ღერძის საბრუნავ ადგილას ურმის ხელნაში ჩაყრილი ჭინჭილაქი, რომ ღერძი წინ ან უკან არ წაგორდეს (ა. მარტ., გ. იმნ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. More…
(ლეჩხ.) ადგილი, სადაც ყვერბის ქვა მოიპოვება (მ. ალავ., 2). See also: ყვერბი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(მესხ.) ღვიძლის ავადმყოფობაა, სიყვითლეს იწვევს (ი. მაისურ.). ◊ (აჭარ.) ქრისტესისხლა, მცენარეა (ა. მყ.);. ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი More…
(ფშ.) მამლის ბოლოს გრძელი ბუმბული. =„ს ა ყ ი ვ ა რ ე ბ ი სულ დაგლიჯა“ (ი. ქეშიკი.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ფშ.) ფშაველების რწმენით, ლაშარის ჯვარი მათი ბატონია, ისინი ყ მ ე ბ ი ა, ფშავი კი ს ა ყ მ ო ა ლაშარისა (ვაჟა, I, ა. შან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
to main page 
top of page