(ჩ. თუშ., მთიულ., გუდამაყ.) ჯოხი, რომელიც შეშშია გაყრილი (კ. ჭრელ., 268; ს. მაკალ.; ა. ბექ., 225). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ხევსურ.) ქურსლის წინა ნაწილია (ა. ჭინჭარ., 198). See also: ქურსლი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(მთიულ.) 1. აივნის სიგრძის ფიცარი, რომელზედაც აივნის კოჭები აწყვია, თავხე; 2. ჩიხტი (ლ. კაიშ.). ◊ (კახ.) საოფლე, რომელიც ოფლისაგან იცავს თვალებს (ნ. ზუკაკ., ე. ხუციშვ.). ქართულ More…
(ლეჩხ.) ქვევრის თავზე დასაყრელი ფხვიერი მიწა, თირი. იგი სარქველზე დატკეპნილ აყალო მიწას იცავს : თიხა აღარ დასქდება გვალვაში (მ. ალავ., 2). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
to main page 
top of page