(იმერ.) ავი ენა; ს ა წ ა ნ კ ლ ა ვ ი ე ნ ა აქ ავი, მწარე ენა აქვს, წანკლიანია (ი. ქავთ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(მესხ.) ძველებური მიწური სახლის კედლის თავხე („კომუნისტი“,№ 295, 1967). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ფშ., ხევსურ.) დიდი ჭურჭელი, რომლითაც ლუდი გამოაქვთ ხალხში და იქიდან თასებით არიგებენ (თ. უთურგ.; დიალექტ., 584; კ. ჭრელ., 260); ჭურჭელი, რომელშიაც ლუდი ასხია (ა. ჭინჭარ., 217; დიალექტ., More…
(რაჭ.) შეჭამანდი, ყოველგვარი კერძი, რის შეტანებაც პურთან შეიძლება (დიალექტ., 688). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(მთიულ.) შარვლის ნაწილი, რომელშიც ქამარს უყრიან (ლ. კაიშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ.) 1. უნაგირის შუა მოსართავი, ცხენის წელზე შემოსაჭერი; 2. ყოველნაირი ქამარი (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
(ლეჩხ.) წელისა და გულის ტვირთი, შრომაგასაწევი, საჯაფო. =„დამხმარე არევინ ხავს, თელ ქონებას მარტვე ის უვლის და პატრონობს, ყველაფერი მისი ს ა წ ე ნ გ უ ლ ო არი“ (მ. ალავ., 2). =ქართულ More…
(ხევსურ.) კაცის ტალავარია (ა. ჭინჭარ., 264); ს ა წ ვ ი ვ ე პაჭიჭი (ს. მაკალ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page