(ქართლ.) ტყის ერთი ნაწილი (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.); მოჭრილი ხის დასაცურებელი ადგილი ტყეში (მ. მესხ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ზ. იმერ.) სიმღერააა ერთგვარი სოფ. სვერის მცხოვრებთა (ბ. წერეთ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ.) ნეფის მეჯვარე (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.); შვილის მომნათლავი (საბა; ნ. ჩუბ.; დ. ჩუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, More…
(ფშ., ოკრიბ.) ბოსტნეულია (ვაჟა, I, 1946, ა. შან.); ტყის მხალეული, გაზაფხულზე მოდის (მ. ალავ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, More…
(ქართლ.) ხმელი, ადვილად საწვავი შეშა. . =„ისე ადუღდა ეს ქვაბი, კარგი ს ვ ი რ ი შ ე შ ა ი რომ შაუკეთო“ (ა. ღლ., ქართლ. 287) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(იმერ.) გამოღება, გარტყმასაც ნიშნავს. =„ვ ი შ ვ ლ ი ჭ ე თილიყამყამი და წკეპა გავადენიე ყურის ძირში“ (ვ. ბერ.). See also: თილიყამყამი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
(ქართლ.) სვე, კვალი, რომელიც მიწის მუშას ერთ ჯერზე სწორად მიაქვს თოხის, მკის თუ თიბვის დროს (დიალექტ., 642). See also: სვრელი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
to main page 
top of page