(ლეჩხ.) კარგის უქმნელი; ადამიანი, ვინც კარგს არ იქმს, შვრება (მ. ალავ., 3) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(მესხ.) მიუკარებელი, მარტოდ ყოფნის მოყვარე ადამიანი (ი. მაისურ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ.) ჭალის ტყის მოვლილი ნაკვეთი, სადაც ხეებს არ კაფავენ, უვლიან და ზრდიან (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
(ფშ., თუშ., ქართლ.) უკან, უკანა (ვაჟა, I, ა. შან.; დიალექტ., 594, 584, 642). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ლეჩხ.) ადამიანი, ვისაც სხვისი ნამოქმედარი არ მოსწონს, ნიადაგ აკვირვებს (მ. ალავ., 2) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
to main page 
top of page