(ქიზიყ.) უ ღ ა ლ ო მ ი წ ა მჭლე, მწირი მიწა (ს. მენთეშ.; ქეგლ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ფშ.) აუგი, საძრახავი. ="ჩემს თავზე უ ღ ბ ი ს მოთქმასა ჭირიმც მიუვა კარადა" (თ. რაზილ, "ივერია", № 140, 1900; ი. ჭყონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
(ფშ.) ხურჯინის თვლების შემაერთებელი ნაწილი, რომლითაც ხურჯინს მხარზე გადაიკიდებენ, ცხენს გადაჰკიდებენ და სხვ. (დიალექტ., 594). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(კახ.) (uğrak) უგზო და უკაცრიელი ადგილი (ა. მარტ., გ. იმნ.); ტყიან-კლდიანი, უგზო და უკაცრიელი ადგილი (ს. მენთეშ. დამ) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
(გურ.) (uğur-იდანაა) უდარდელი, საქმეს მძიმეს რომ შეუდგება და დიდხანს არ გააკეთებს =ანდაზაა : "უ ღ უ რ ე ლ მ ა ხატი ჯერ არ აასვენა და რომ აასვენა, აღარ დაასვენაო" (გ. შარაშ.). More…
to main page 
top of page