(ფშ., ხევსურ., თუშ.) პირი მჭრელი იარაღისა (ხმლისა, ხანჯლისა, დანისა და სხვ.); ზურგი გორისა, მთისა; ფ ხ ი ა ნ - ი გალესილი, მოხერხებული, ყოჩაღი (ვაჟა, I, ა. შან.); მჭრელი პირი იარაღისა (ი. More…
(ხევსურ.) ცხრილის ან ცხავის არა მტკიცედ დაწნული ძირი (ა. ჭინჭარ., 206). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) ორიენტაციის გრძნობის დაკარგვა (გ. შარაშ.); გზის დაკარგვა, დაბნევა, მიმართულების დაკარგვა (ა. ღლ.). ="ფ ხ ა რ ი მ ე ქ ცა და ვეღარ მევისენთე, რა ადგილს ვიყავი". =ქართულ More…
(მთიულ.) კლდე, დიდი აღმართი, მეტად გვერდო ადგილი (ლ. კაიშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ.) ქალთა გვარების სუფიქსი, მეგრ. ხე (ს. ჟღ.); ქალიშვილი, ქალი, ასული; ჯ ი ბ უ ტ ი-ფ ხ ე ჯიბუტის ასული (ა.ღლ., გურ.). ="წევიყვან ჩხაიფხესაო." =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის More…
to main page 
top of page