(მოხ.) საფეიქროს, საქსოვი მოწყობილობის ჯოხი, რომელზედაც ჩამობმულია თოკები შეებისა და სავარცხლისათვის (დიალექტ., 564). See also: შე =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
(რაჭ.) მდინარის ადგილი, სადაც წყალი მიექანება, სწრაფად გარბის (ვ. ბერ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(იმერ.) პირუტყვის სნეულებაა, ენა ასტკივდება და იღუპება (ი. ჭყონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(ქართლ., ქიზიყ.) გვირაბი წყაროს გამოსაყვანად (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.); წყაროს გამოსაყვანი გვირაბი (ს. მენთეშ.); ქოქანიკი, ხელოვნებით გამომთხრელი ღრუდოთა და გამომყუანი წყალთა (ნ. ჩუბ.; დ. More…
(ფშ., თუშ., ქიზიყ.) ბუჩქნარი; ბუჩქებით ან ტყით დაფარული ციცაბო, კლდიანი ადგილი (ვაჟა, I, IV, ა. შან.; ქეგლ); მაღალი კლდე, წამოტეხილი, ნაფხვრიანი (თ. უთურგ.); გაუვალი კლდიანი ადგილი (ს. More…
to main page 
top of page