ღა ღბ ღე ღვ ღი ღლ ღმ ღნ ღო ღრ ღუ ღძ ღწ ღჭ ღჯ ღჰ
ღაბ ღად ღავ ღაზ ღალ ღამ ღან ღაჟ ღარ ღატ ღაღ ღაშ ღაც ღაძ ღაწ ღაჭ ღაჯ
selected terms: 124 page 1 of 7
ღაბახ-ი
(თუშ., ფშ., ხევსურ., მთიულ.) ყაბახი (ქეგლ); მიცვალებულია რიგია (ს. მაკალ., ხევსურ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღაბაჴ-ი
(ხევსურ.) თოფის სასროლი ნიშანი საზოგადოდ და კერძოდ მიცვალებულის სულის შესანდობლად დადგმული ნიშანი (ა. შან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
ღაბზ-ი
(იმერ., ოკრიბ.) ბირძღინა, გულზე შემკვდომი (ვ. ბერ.); შურიანი, გულხარბი (მ. ალავ.). ="არ დეენდო იმას, ღ ა ბ ზ ს ა და ავ თვალიანს!' =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
ღაბიშ-ი
(თუშ.) ყბედი, ხუმარა; ღ ა ბ ი შ ო ბ ა-ჲ ყბედობა, ხუმრობა (თ. უთურგ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღაბნის მოსვლა
(ლეჩხ.) შეღონება, გულის წასვლა, გულის შეწუხება (მ. ალავ., 2). ="ბოშს დედა შინ არ ხავს, მიხედე, ღ ა ბ ნ ი არ მოუვიდეს". =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
ღაბუა
(აჭარ.) ყბაყურა (პ. ჯაჯან.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღაბუაჸ-ი
(თუშ.) მსუქანი, მძიმე ადამიანი, საქონელი (პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღაბღაბ-ი
(გურ.) დედალი ბატის ხმიანობა. ა ღ ა ბ ღ ა ბ ე ბ უ ლ-ი ახმიანებული ბატი (ა. ღლ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღადარ-ი, ღადარა/ე
(ხევსურ., გურ., აჭარ) ნაკვერჩხალი (ა. ჭინჭარ., 290). ნაცარნარევი ნაღვერდალი (ს, ჟღ.), ღველფი (ი. მეგრ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : More…
ღადაღუდა-ჲ, ღადაღუდა
(მოხ.) უსწორ-მასწორო, ქვიან-ბორცვებიანი გზა (ო. ქაჯ.). ◊ (მესხ.) 1. გაუვალი, უგზო და ბნელი ადგილები; ორწოხები; 2. წყვდიადით მოცული სივრცე (ი. მაისურ.). ქართულ კილო-თქმათა More…
ღადრის ჭად-ი
(იმერ.) ღადარში გამომცხვარი მჭადი, ღადროული (ვ. ბერ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღადრუნ-ი
(ხევსურ.) ცეცხლიანი ნახშირი (ა. ჭინჭარ., 290). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღადუნ-ი
(ფშ.) კატუნი, გარეული კატა (თ. რაზიკ., "ივერია", № 140, 1900; ი. ჭყონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღადღად-ი
(ლეჩხ., ქიზიყ.) შუქფენა, ბრწყინვალება (მ. ჩიქ.), ფერის ელვარება, აგრეთვე ცეცხლისა და სხვათა მძლავრი ნათება (ს. მენთეშ.). ◊ (გურ., იმერ.) ბევრი და ხმამარალი ლაპარაკი, ხმიანობა More…
ღავარა
(ფშ.) ზამთარში ფოთოლშემხმარი მუხა (ქეგლ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღავილ-ი
(ლეჩხ.) უღონოდ ტირილი (მ. ჩიქ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღაზვ-ი
(გურ., ზ. აჭარ.) ხარბი, შურიანი (გ. შარაშ.), შურიანი, ხარბი, გულხარბი (შ. ნიჟარ.). შდრ. : ღაზო, ღაზობა (საბა; ნ. ჩუბ.; დ. ჩუბ.; ქეგლ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. More…
ღაზლ-ი
(გურ.) შალის თავსაბურავი (ს. ჟღ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღაზლა
(გურ.) მატყლის დართული ძაფი (ა. ღლ.). See also: ყაზლა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ღაზო
(ქიზიყ.) უნარი, ფხა, გამჭრიახობა, დარდი, ზრუნვა (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9