ყა ყბ ყდ ყე ყვ ყი ყლ ყმ ყნ ყო ყრ ყუ ყჲ
ყაბ ყად ყავ ყაზ ყათ ყაი ყალ ყამ ყან ყაპ ყაჟ ყარ ყას ყატ ყაუ ყაფ ყაღ ყაყ ყაშ ყაჩ ყაძ ყაწ ყაჭ ყაჯ ყაჲ
selected terms: 21 page 1 of 2
ყანა
(ქიზიყ.) ხორბლის ნათესი ჯეჯილობიდან მომკამდის (ს. მენთეშ.). ◊ (გურ.) 1. მიწის სახნავ-სათესი, მამული (ა. ღლ.); 2. სიმინდის, ღომის და მისთ. საერთოდ, მარცვლეულის ნათესი (დიალექტ., More…
ყანაოზ-ი
(ქიზიყ.) აბრეშუმის ქსოვილი ქალის საცვლებისათვის (ს. მენთეშ.); აბრეშუმის ნაქსოვი (დ. ჩუბ.); აბრეშუმის ერთგვარი ქსოვილი (ქეგლ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, More…
ყანაჭრია
(ფშ.) კალია (ი. ქეშიკ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანდ-ი
(ქართლ., რაჭ., ფშ.) ზადი; ხ ე ს ყ ა ნ დ ი შ ე უ ვ ი დ ა ხეს სიდამპლე შეეპარა (თ. რაზიკაშ., "ივერია", № 150, 1900; ი. ჭყონ); სიდამპლე. See also: დაყადრება ◊ (ქსნის More…
ყანდრ-ი
(მოხ.) დამპალი. გადატ. სუსტი, მტრევადი (ო. ქაჯ.). See also: ყანდი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანთარ-ი
(გურ., იმერ.) (თურქ.-არაბ. kantar) 1. სასწორი, ცალსასწორა; ს ა ყ ა ნ თ რ ო სასწორის დასადგმელი ადგილი (ა.ღლ.).; 2. იწონწალა, ოწინარი, ჭიდან წყლის ამოსაღები მოწყობილობა (ი. ქავთ.). See More…
ყანთარქილა
(გურ.) თოფის წამლის საწყაო, თითბრის ჭურჭელია, პატარა, მოგრძო, მრგვალ ლულაში აქვს გრამებად დაყოფილი ასაწევ-დასაწევი დგუში. იკიდებენ ჩაქურა ტანისამოსზე-ბელყაიშზე, მარცხენა მხარეს (ე. ნინ., II, More…
ყანთაქილა
(გურ.) See also: ყანთარქილა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანთრვა
(გურ.) ტვირთვა (ა.ღლ.). See also: დაყანთრვა =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანიმწვანილა
(თუშ.) ქინძარა, მცენარეა (ა. მაყ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანის ორსულობა
(ქიზიყ.) ყანის სათავთავედ მოსვლა, გამზადება. ღერო გაებერება, რომ გახიოს კაცმა, შიგ თავთავის ნასახს იპოვნის (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. More…
ყანისოსან-ი
(კახ.) სოსანი (ქეგლ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანურ-ი
(გურ.) ხალხური ნადური სიმღერა (ა. წულ., ეთნოგრ. გურია. 1971, 14). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანყალ-ი
(გურ.) 1. უვარგისი ძაღლის ყეფა (ა. ღლ.); უსიამოვნო ხმით გაუთავებელი ლაპარაკი (წითელმთა, ი. შილაკაძე); 2. უსაქმოდ ლაყუნი, თრევა (ვ.ბერ.). See also: ყარყალი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის More…
ყანყლაც-ი
(გურ.) 1. მაღალი და უშნოდ მოსიარულე (გ. შარაშ.); 2. იტყვიან ცუდად გამომცხვარ მჭადზე, მოუშუშავ ღომზე და სხვა ("კომუნისტი", № 294, 1967). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. More…
ყანყრატო
(იმერ.) ყელი (მ. ალავ., დ. კლდ. ლექსიკ). შდრ. : დ. ჩუბ., ქეგლ. ="ამ წამსვე ყ ა ნ ყ რ ა ტ ო შ ი ვეცემი". =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
ყანცალ-ი
(რაჭ.) See also: ყანყალი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანცალა/ე
(ლეჩხ.) ყანყალა, მოწანწალე აყლაუდა (მ. ალავ., 2). See also: ყანყლაცი 1 =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანწ-ი
(ფშ.) გრძელი ყელი (ი. ჭყონ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყანწია
(გურ.) წვრილი და წინ წაშვერილი კისრის მქონე კაცს ეძახიან (გ. შარაშ.). See also: ყანწი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9