ყა ყბ ყდ ყე ყვ ყი ყლ ყმ ყნ ყო ყრ ყუ ყჲ
ყია ყივ ყიზ ყილ ყიმ ყინ ყიო ყიპ ყირ ყის ყიტ ყიუ ყიფ ყიყ ყიშ ყიჭ
selected terms: 5 page 1 of 1
ყილა-ჲ
(მოხ.) ურემზე ან მარხილზე თივის ან ძნის დასამაგრებელი გრძელი ჯოხი (ო.ქაჯ). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყილევ-ი
(ზ. აჭარ.) თიბვის დროს თავისუფალი მოცელილი ადგილი (შ. ნიჟარ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყილიფ-ი
(გურ.) (არაბ.-თურქ. kilif) თოფისა და დამბაჩის ბუდე (გ. შარაშ.) =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ყილიღ-ი, ყილიღან-ი
(იმერ., გურ.) (kilik) ფხიანი, საქმისგამკეთებელი (ვ.ბერ.), მარიფათი, მოხერხება; მარიფათიანი, მოხერებული (ა. ღლ.); კარგი სიტყვა-პასუხის მქონე, გამორჩეულად მოუბარი (წითელმთა, ი. შილაკაძე). More…
ყილიჯ-ი
(ზ. აჭარ.) (kiliç) ხმალი (შ. ნიჟარ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9