(ქართლ.) ხარისადმი შეძახილი, რომ უკან დაიხიოს (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(იმერ., ქართლ..) შარი, მოგონება, ხრიკი; ი ხ ი მ ა ნ ე ბ ს მოიგონებს, იშარებს (ი. ჭყობ.; შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
(ლეჩხ., ზ. იმერ., ქართლ.) გარღვეულ ადგილზე ჩაწყობილი ხის ტოტები, ფიცრები ჯებირად (მ. ჩიქ.); ორმწკრივად ჩასობილ სარებს შუა ირიბად ჩაწყობილი ძელებისაგან გაკეთებული ღობე; სარებს ზემოთ თავი More…
(გურ.) საწურში დანაშთი, რაც გაწურვის შემდეგ რჩება (გ. შარაშ.). See also: ხენჯი =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(რაჭ.) შეღავათი, გულიდან დარდის გადაყრა (ვ. ბერ.). ="წყალი დავლიე და გულს ხ ი მ ო ნ ი მომცა, მ ი ხ ი მ ო ნ ა." =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. More…
(ქართლ.) ხარისადმი შეძახილი, რომ გაჩერდეს (შ. ძიძ., ნ. კეცხ., პ. ხუბ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.