(ქართლ.) გუდაფშუტა, ყვავილში გაფუჭებული მარცვალი, გულში სულ შავი მტვრით არის სავსე, გარედან საღია, პურს ძალიან აფუჭებს ( თ. რაზიკ., "ივერია", № 153, 1900; ი. ჭყონ. ). More…
(გურ.) გულის მოყვანა, წყენა, გაბრაზება; ი ხ უ ა იწყინა (ი. ჭყონ.); რაიმეზე გაჯავრება და საქმეზე ხელის აღება (ს. ჟღ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - More…
(ქიზიყ.) ცხვრის გადამდები სენია, უფრო ბატკანს ემართება (ს. მენთეშ.). =ქართულ კილო-თქმათა სიტყვის კონა. წ. 1, 2. ღლონტი, ალექსანდრე. - თბილისი : განათლება, 1974.
(გურ., ქართლ., მთიულ.) პატარა ყვითელი ფერის ქვა, კენჭი, რომელსაც ხეხავენ, ლესავენ და წამლად ხმარობენ მკითხავ-ექიმბაშები ( ე. ნინ., I, თ. კიკვ. ). სამკურნალო ქვა (გ. შატბერ., 134; ლ. More…
(მოხ., მთიულ., გუდამაყ., ქსნის ხეობ.) ხუთეული, მომკილი პურის ხუთ-ხუთი ძნა (დიალექტ., 565; ლ. კაიშ.); ყანაში ზვინად დადგმული ნამკალი, ერთ ხუთეულში ასი დედა (ორი ძნა) უნდა ჩავიდეს, ე. ი. More…
to main page 
top of page