უვნებელი: =„იყვნეს ჴორცნი მათნი გ ე ბ უ ლ“ ანდრ.-ანატ. 228,-12. See also: გება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
მრთელად, უვნებლად: =„მოვიდეს და პოვეს სენაკი მისი გ ე ბ უ ლ ა დ და ბერი იგი მ შ ჳ დ ო ბ ი თ“ ლიმ. 33,9. See also: გება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
გეგმა, მონახაზი: =„გამოუსახა მათ ეკლესიაჲ საქმედ და პირველად მას დადებად სცეს გ ე გ მ ი“ Sin–11,340r. See also: განგეგმა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
სიტკბოება: =„გემოჲ მისი ვითარცა თაფლისაჲ“ გამოსლ. 16,31; „უმჯობჱს არს მცირედი პური გემოჲთ და მშჳდობით“ იგ. სოლ. 17,1;; „ზრუნვათაგან და სიმდიდრისა და გ ე მ ო თ ა გ ა ნ ამის სოფლისათა More…
გემრიელი: =„რომელნიმე (ყუავილნი) სარგებელად გ ე მ ო ა ნ თ ა საჭმელთათჳს კაცთაჲსა არიედ“. მ. სწ. 83,25; „სადა იყვნენ მაშინ სანოვაგენი; და საშუებელნი გ ე მ ო ვ ა ნ ნ ი“ მ. სწ. 94,6. See More…
შვება; სიამოვნება: =„ი გ ე მ ო ვ ნ ე ბ ს გულის-სიტყუათა და მათ იწურთის“ მ. ცხ. 139r; „ნუ იხარებ და ი გ ე მ ო ვ ნ ე ბ სიტყუათა, რომელთა ეშორო; საქმით“ მ. სწ. 290,25. ◊ სიამე, More…
გაუმაძღარი: =„შეუძლებელ არს ცხორებაჲ შენი ღმრთისამიერითა მით ცხორებითა, გ ე მ ო თ-მ ო-ყ უ ა რ ე თუ იყო“ მ. ცხ. 166r. See also: მოყუარე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ More…
უსაჭმლოდ: =„უსეროდ და გ ე მ ო უ ხ ი ლ ვ ე ლ ა დ დაძინებად“ მრთ. S. ოქრ.-მარხ. და იონ. 109,33. See also: ხილვა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ჭამა, გასინჯვა: =„რომელთა არა ი ხ ი ლ ო ნ გ ე მ ო ჲ სიკუდილისაჲ“ მთ. 16,28; „გ ე მ ო ჲ ვ ი ხ ი ლ ე ბუნითა ჰორლისაჲთა“ I მფ. 14,43;; „სასამან გემოჲ ი ხ ი ლ ი ს ჭამადთა“ იობ 34,3. „ი ხ ი ლ ი More…
დაშავება (ასოსი): =„უკუეთუ ვინმე დ ა ს დ ვ ა ს გ ე რ შ ი მოყუასსა თჳსსა“ G. ლევიტ• 24,19. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, More…
შხამი; ჟანგი: =„სავსე გ ე ს ლ ი თ ა მაკუდინებელითა“ იაკ. 3,8; „გ ე ს ლ ი ასპიტთაჲ ბაგეთა მათთა“ ფს. 139, 4; „სიავო, რომელსა შინა არს; გ ე ს ლ ი მისი, და გ ე ს ლ ი იგი არა გამოჴდა მისგან“ More…
შხამიანი: =„არცა დევთა გ ე ს ლ ო ვ ა ნ თ ა ნ ი ერეოდეს კბილნი“ O, სიბრ. სოლ. 16,10. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
შხამიანობა: =„მოუდრკა მრისხანებასა, რომელ არს გესლოვანებისა კერპი“ მ. ცხ. 12v. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
to main page 
top of page