( -
D I [

ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
selected terms: 183 page 2 of 10
ვარსკულავთ-მრაცხველ-ი/მრიცხუველ-ი
=„თქჳან ჴელოვანთა მათ ვ ა რ ს კ უ ლ ა ვ თ-მ რ ი ც ხ ვ ე ლ თ ა, ვითარმედ...“ გრ. ნოს.-კაც. აგებ. 194,,1. See also: მრაცხ(ვ)ელ-ი, მრიცხველ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
ვარსკულავის-მეტყუელ-ი
ვარსკვლავთ-მრიცხველი: =„გიჴსნედ შენ ვ ა რ ს კ უ ლ ა ვ ი ს-მ ე ტ ყ უ ე ლ თ ა ცისათა“ I, ეს 47,13. See also: მეტყუელ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ვარღალ-ი
(ვარღლისა) გვირგვინის მჭრელი: =„მოუღოს... საკუხები და ვ ა რ ღ ლ ე ბ ი და საცხინველები“ O, ეს. 3,19. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ვარშამაგ-ი
«მიტრა», «კიდარი», «სუდარი», «ქუდი», «ტიარი»: =„დაჰბურა ვ ა რ შ ა მ ა გ ი თავსა მისსა“ O, — დასდვა მ ი ტ რ ა ჲ თავსა ზედა მისსა“ G,— ლევიტ. 8,9; „დაჰბურა მათ; ვ ა რ შ ა მ ა გ ე ბ ი“O, — More…
ვარცლ-ი
კოკა, დოქი: =„ვიხილე ვ ა რ ც ლ ი ერთი მდგომარჱ“ ღშ. შობ. 191,5; „ვ ა რ ც ლ ს ა თაფლი შთაასხეს“ Sin. — 6, 163r. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ვარცხნა
See also: გამოვრცხნა, დავარცხნა, სავარცხალ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვარხუ
pelecanus: =„ვემსგავსე მე ვ ა რ ხუ ს ა მას უდაბნოჲსასა“ ფს. 101,7. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვარჯ-ი
ქოჩორი, «თხემი»: =„აღმიღო მე ვ ა რ ჯ ი თ ა თავისა ჩემისაჲთა“ O —„აღმიღო მე თ ხ ე მ ი თ ა თავისა ჩემისაჲთა“ pb., ეზეკ. 8,3; „მზრდელი ვ ა რ ჯ ს ა; თმათა თჳსთაცა“ G, რიცხ. 6,5. See also: More…
ვარჯო(ვ)ან-ი
ქოჩრიანი, ხშირშტოებიანი: =„ხესა ქუეშე ვ ა რ ჯ ო ა ნ ს ა“ G, II შჯ. 12, 2; ვითარცა ფურცელი გამოცენებული ხესა ზედა ვ ა რ ჯ ო ვ ა ნ ს ა“ O, ზირ. 14,19. See also: ვარჯ-ი =აბულაძე ილია, More…
ვარჯპარსულ-ი
თავგაპარსული: =„ღაღადებდით კაცთა ზედა ზღუდისათა ვ ა რ ჯ პ ა რ ს უ ლ თ ა“ O, —ჴმა ყავთ კაცთა ზედა სკიდართა გ ა ნ ბ ი ც ე ბ ი ს ა თ ა“ G, იერემ. 48,31. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული More…
ვასილისკო
ჯარბი, გველი: =„განსქდა ვ ა ს ი ლ ი კ ო ჲ იგი ძალითა ქრისტესითა“ მ.ცხ. 422v. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვასმირ-ი
დალაქი: =„მახჳლი ვასმირთაჲ არა აღვიდეს თავსა მისსა“ O, I მფ. 1,11. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვასხ-ი
See also: მავასხებელ-ი, მვასხებელ-ი, მივასხება, მოვასხე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვასხება
სესხება: =„მ ა ვ ა ს ხ ე ნ მე სამნი პურნი“ ლ.11,5; უკუეთუ ა ვ ს ხ ო ვეცხლი ძმასა შენსა მკოდოვსა“ O, გამოსლ. 22,25; „ეწყალინ და; ა ვ ა ს ხ ი ს“ O, იგ. სოლ. 12,12; „ა ვ ა ს ხ ე ბ დ ე შენ More…
ვაშა
=„თქუა გულმან ჩემმან: ვ ა შ ა“ O, იობ. 31, 29; „ნუ იტყჳან გულსა მათსა: ვ ა შ ა, ვ ა შ ა სულსა ჩუენსა“ ფს. 34,25. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ვაშკარან-ი
«გუდა», «ჭურჭელი», აბგა; საგანძური, სალარო: =„ნურარაჲ გაქუნ გზასა ზედა: ნუცა ვ ა შ კ ა რ ა ნ ი, ნუცა პური“ ლ. 9,3; „ნუ მიიღებთ ... ნუცა ვ ა შ კ ა რ ა ნ ს ა გზასა ზედა“; DE, — „ნუ More…
ვაშლ-ი
malum, pomum; malus: =„შემცირდა... ვ ა შ ლ ი O, იოვ. 1,12; „ვ ა შ ლ ს ა ქუეშე განგაღჳძე შენ“ O, ქება 8,5. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ვაშლ-ნ-ი სპილენძისა-ნ-ი
«მროწეულის სახე»: =ვ ა შ ლ ნ ი ს პ ი ლ ე ნ ძ ი ს ა ნ ი ოთხასნი ორთავე ბადეთანი“ pb., — მ რ ო წ ლ ი ს ს ა ხ ე ნ ი ოთხასნი ორთა მათ სატიხართა“ III მფ. 7,42. =აბულაძე ილია, „ძველი More…
ვაშტ-ი
«ვახი», წინააღმდგომი: =„აღდგა ვ ა შ ტ ა დ ძმისა თჳსისა“ G, —ვ ა ხ ა დ აღუდგა მას“ M, II შჯ 19, 18. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ვაც-ბოტ-ი
თხა, hircus haedus: =„ვაც-ბოტისა კისერი გაქუს“ ჯუანშ. 190,7. See also: ბოტ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9