larus, gavia: =„არა შჭამნეთ ღლავკოსი და ლ ა რ ო ს ი და ქორნი და მსგავსნი მისნი“ G, —არა სჭამო... ყ უ ა ვ ი, სირაქლემი და დედათ-მთრვალი; და ქორი და ყოველი მსგავსი მისი“ pb., II 14,15. More…
ქართული ანბანის მეთორმეტე ასო, რიცხვითი მნიშვნელობა 30. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
=„სახედ ლ ა ქ უ ა რ დ ი ს ა განფიცხნეს“ Sin.—11,326v. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ამაყი, ამპარტავანი: =„ფიცხელსა და ლ ა ღ ს ა ბილწ ჰრქჳან“ O, იგ.სოლ. 21,24; „თავის-მოთნჱ კაცი... ლ ა ღ ი არს“ O, ამბ. 2,5. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
შუბოსანი, მახვილოსანი, ხმლოსანი, «მაზრაკისა (მქონებელი)»: =„ძენი იუდაჲსნი ფაროსანნი და ლ ა ხ უ რ ო ს ა ნ ნ ი“ M, I ნშტ. 12,21; „მშჳლდოსანნი და ლ ა ხ უ რ ო ს ა ნ ნ ი; ურიდ არიან და არა More…
რბილი, მშვიდი: =„დაწვების სარეცელსა ზედა ლ ბ ი ლ ს ა განსასუენებელად ჴორცთა“ მ. სწ. 249,34; „მღილმან ვერ შეუძლოს ხესა მაგარსა; და ფიცხელსა განრყუნად, არამედ ლ ბ ი ლ ს ა და ფატარსა ეუფლის“ More…
See also: დალბობა, დამბალ-ი, მბალ-ი, მოლბობა, სალბობელ-ი, სილბო =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
გუნდი: =„ლ ე გ ი ო ნ არს სახელი ჩემი“ მრ. 5,9; „რომლისა თანა იგი ყოფილ იყო ლ ე გ ი ო ნ“ მრ. 5,15; „ლ ე გ ი ო ნ ი ეშმაკი სიტყჳთა განვდევნე“ =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
ლევის ჩამომავალი: =„ჰრქუა ლ ე ვ ი ტ ე ლ თ ა მათ მსახურთა“ O, I ეზრა 1,3. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ფილონი: =«რომელ არს საბეჭური გინა თუ სამჴრე»: „აღიღო ლ ე ვ ი ტ ო ნ ი თჳსი, რომელ არს ს ა ბ ე ჭ უ რ ი, გინა თუ ს ა მ ჴ რ ე თჳსი, აღდგა და წარვიდა მუნ“ მცხ. 140r. =აბულაძე ილია, „ძველი More…
to main page 
top of page