უფრო მეტად: =„უ მ ე ტ ე ს ა დ-ღ ა ცხად არს ესე მზისაგან“ მ. ცხ. 286v. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
მომეტებულობა, უპირატესობა: =„არა მოვედ უ მ ე ტ ჱ ს ე ბ ი თ ა“ ს. გაბ.-მოც. საკ. 92,33; „უ მ ე ტ ჱ ს ო ბ ა ჲ იგი უჩემე უფალსა“ კ. იერ,-აღდგ. 167,18; „გამოჩნდა უ მ ე ტ ე ს ო ბ ა ჲ კეთილად More…
მეფე რომ არ ჰყავს: =„უ მ ე ფ ო არს მკალი“ О, იგ. სოლ. 30,27. See also: მეფე =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
უცებ, მოულოდნელად: =„უკუეთუ შეიპყრას კაცი მჴეცმან უ მ ე ც რ ე ბ ი თ“ მ. სწ. 47,5. See also: უმეცარ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
უცოდინრობითი, უვიცობითი: =„მიგიტევენ უფალმან ცოდვაჲ ესე უ მ ე ც რ ე ბ ი თ ი“ მ. სწ. 171,31. See also: უმეცრება =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
=„ვიპოვნეთ ჩუენ შიშუელ და გლახაკ და უ მ ზ ო“ Sin—97,8v. See also: მზა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
უფროსი, მეთაური: =„უბრძანა მოყვანებაჲ უ მ თ ა ვ რ ჱ ს ი ს ა ჲ მის მცველთაგანისაჲ“ ფლკტ. 154,15; „მთაჲ იგი ჯრაბახტი სახელად უ მ თ ა ვ რ ე ს ი ს ა მათისა სუქიასისა ეწოდა სუკავი“ ოსკ. 21,2. More…
«უბრალო»: =„არა დაითხიოს სისხლი უ მ ი ზ ე ზ ო ჲ ქუეყანასა შინა შენსა“ G,— „არა დაითხეოდის სისხლი უ ბ რ ა ლ ო ჲ ქუეყანასა მას შენსა“ M, II შჯ. 19,10. See also: მიზეზ-ი =აბულაძე ილია; More…
uncia: =„მოგუცემდეს ჩუენ ათექუსმეტსა უ მ კ ი ა ს ა პურსა და უ მ კ ი ს ა ძმარსა და ქსესტსა წყალსა“ ი. მოც. 70,14. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
უღატაკესი: =„ვითარ მისცემ მოყუასთა ჩემთა საფასესა, და შენ უ მ კ ო დ ვ ე ს ხარ მათსა“ ბალ. 81,12. See also: მკოდოვ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ფრიად(?): =„ცუდად უ მ ო გ უ მ ო დ ვზრახე ზრახვაჲ ესე“ О, II მფ. 24,10. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
უფრო მოკლე: =„მარჯუენჱ ჴელი უ მ ო კ ლ ჱ ს არს მარცხენესა“ ფლკტ. 150,29. See also: მოკლე =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, More…
«მოქარება», შვების მინიჭება: =„რომელსა ჟამსა უ მ ო ლ ხ ი ნ ე ი ქ მ ნ ა იგი?“ DE,— „რომელსა (ჟამსა) მ ო ჰ ქ ა რ დ ა?“ C, ი. 4,52. See also: მოლხინე =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის More…
შვებული, იოლი, უმჯობესი, «მოლხინე»: =„რაჲთა იყოს უ მ ო ლ ხ ი ნ ე (მ ო ლ ხ ი ნ ე დ G)“ საქ. მოც. 24,23; „ტჳროსი და სიდონი უ მ ო ლ ხ ი ნ ე ს იყოს დღესა მას სასჯელისასა, ვიდრე თქუენ“ მთ. More…
to main page 
top of page