ბედის მქონე: =„ვინცა მეცხრამეტესა დარაჯასა ზედა იშვას, კაცი ბ ე დ ი ა ნ ი იყოს და მისსა სიცოცხლესა შიგან სამი ფათერაკი შეემთხჳოს“ A-65, 263. See also: ბედ-ი =აბულაძე ილია. „ძველი More…
უბრალოდ, ამაოდ, ფუჭად: =„ესთენი განძი ბ ე დ ი თ წაჴდეს“ ი.-ე. 43,23. =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ბედის მქონებელი: =„იყო საწუთროსა ამას ბ ე დ ნ ი ე რ და დიდებულ“ Sin. –11,44v. =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ბედის ქონება: =„რეცა თუ ბ ე დ ნ ი ე რ ე ბ ი ს ა იგი ჟამი ცხორებისაჲ ყოველთაგან მოუღებიეს“ H–341, - 797. See also: ბედ-ი =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). More…
ათიათასჯერ: =„დაღაცათუ ბ ე ვ რ ჯ ე რ მოვკუდე, არა განვეშორო მე ღმერთსა ჩემსა“ მ. ცხ. 311,3. See also: ჯერ =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ცხენის მიერ ფეხის ცემა მიწაზე და მიწის მოთხრა: =„ი ბ ე კ ნ ველსა ზედა“ იობ 39,21. =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ამბიონი: =„დადგა ეზრა მღდელი... ზედა ძელისა ბ ე მ ო ნ ს ა“ I ეზრა 9,43; „დგა.., ზედა ბ მ ე მ ო ნ ს ა ძელისასა“ ნეემ. 8,4. =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). More…
ძვირფასი თვალი: =„ზედა ზის... ბ ე ჟ ე დ ი მრთელი და სრული ყოვლითა ფერითა“ A—484, 315r =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, More…
მოხუცებული; მონაზონი კაცი: =„ვითარ ჴელეწიფების შობად კაცსა ბ ე რ ს ა?“ ი. 3,4; „ერთი იყო ბ ე რ და ერთი ჭაბუკ“ მ. ცხ. 386 v; „ჰკითხა ძმამან; ვინმე ბ ე რ ს ა... ჰრქუა მას ბ ე რ მ ა ნ“ მ. ცხ. More…
to main page 
top of page