უგუნურება, უჯეროება: =„უ გ უ ლ ი ს ჴ მ ო ე ბ ი ს ა და უწყალოებისა მისისათჳს მე წყალობასა მოველი“ შუშ. XVI 38. See also: გულისჴმა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ More…
«უგულისხმო», უგონო: =„ესმოდენ ესე ერსა, ცოფსა და უ გ უ ლ ო ს ა (უ გ უ ლ ი ს ხ მ ო ს ა O)“ I, იერემ. 5,21. See also: გულ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
დიდად გულმოდგინებით, წადილით: =„უ გ უ ლ ს მ ო დ გ ი ნ ე ს ა დ აღასრულა მკაჲ თჳსი“ მ. ცხ. 373v. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; More…
უგონოდ გახდომა: =„მწყემსნი უ გ უ ნ უ რ ე ბ დ ე ს. I, იერემ. 10,21. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
უფრო უგუნური: =„უ გ უ ნ უ რ ჱ ს ო ყოველთა კაცთაო“ ბაბ. 47,19. See also: უგუნურ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
უფრო სარწმუნო/სანდო/მართალი: =„არავინ არს უ დ ა ს ტ უ რ ე ს კაცისა მთხოველისა, რამეთუ არავინ აქუს, გარნა ღმერთი“ ბალ. 162,34. See also: დასტურ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის More…
უფრო მშვიდი/მორჩილი: =„ოდესმე დააცადიან მხილებაჲ მათდაცა მიმართ, რომელნი უ დ ა შ ნ ე ს და უფროჲს სამართლის და სიტყჳს-შემწყნარებელ იყვნიან მამისა შენისასა“ ბალ. 48,26. See also: დაშნ-ი More…