გადნობილი: =„ცჳლი დ ა დ ნ ო ბ ი ლ ი“ ფს. 21,15. See also: დნობა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
მოხრა, დახრა: =„პირი ჩემი დ ა მ ე დ რ ი კ ა ქუეყანად“ O, დან. 10,9; „დ ა დ რ ი კ ო ნ იგი“ I, იერემ. 48,12 „დაღონებულ ვიყავ; და დადრეკილ ზედა მუჴლთა ჩემთა“ O, II ეზრა 9,5; „თავი იგი მათი More…
დაუშნოება: =„ფრიად დ ა დ უ ხ ჭ ი რ დ ი ს ხედვაჲ მათი“ მ. სწ. 139,17. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
«დადგინება», «ყოფა», «დაყოფა», «დადგრომა», დადგომა, დასახლება, დაბინავება: =„არა მუნ კაცი, შემკრებელი მათი სახიდ დ ა ვ ა ნ ე ბ ი ს ა თ ჳ ს“ G, — „არავინ იყო კაცი, რომელმანმცა შეიყვანა იგი More…
=„დ ა ი ვ ა რ ც ხ ნ ე წუერი შენი“ ი. ურჰ. 283r. See also: ვარცხნა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
დავითნი: =„დ ა ვ ი თ ი მდინარე არს წყლისა ცხოველისაჲ“ A —135,429. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
დასავიწყებელი: =„სიზმარი არს დ ა ვ ი წ ყ ე ბ ა დ ი, ნუ გრწამნ მისი“ მ. სწ. 259,1. See also: ვიწყება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ჩაქრობა: =„საჴუმილი იგი ვნებათაჲ სიწმიდითა დავავსოთ“ მ.ცხ. 15v; ვერ დაავსებს ცეცხლსა მას“ მ.ცხ. 276 v. See also: ვსება 1. =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). More…
to main page 
top of page