( -
D I [

მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მე( მე- მე: მეა მებ მეგ მედ მეე მევ მეზ მეთ მეი მეკ მელ მემ მენ მეო მეპ მეჟ მერ მეს მეტ მეუ მეფ მექ მეღ მეყ მეშ მეჩ მეც მეძ მეწ მეჭ მეხ მეჯ მეჰ მეჴ
selected terms: 243 page 5 of 13
მემარნე:
=„ამას ყოველსა ზედა იყვნიან... მ ე მ ა რ ნ ე თ ა მთავარნი“ H–2251,286v. See also: მარან-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, More…
მემახჳრ-ი
მფრინველთ მონადირე; მახის მომდგმელი. =(საბა): „აჰა ესერა ჭურჭერი მ ე მ ა ხ ჳ რ ი ს ა ჲ “ O, ამოს 8,1. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა More…
მემგოსნე
სალამურისა და მისთანათა დამკვრელი: =„მეფესა ჰყვა... სხუანიცა ქალნი, მ ე მ გ ო ს ნ ე ნ ი და მეჩანგენი“ ბალ.124,4. See also: მგოსან-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი More…
მემრუშე
(მომრუშე) «მომრუშე»: =„ნათესავი ბოროტი და მ ე მ რ უ შ ჱ (მ ო მ რ უ შ ე C) სასწაულსა ეძიებს“ მთ. 12,39; „სიკუდილით მოკუდეს მ ე მ რ უ შ ე; და მრუშებული“ G, ლევიტ. 20,10; „(არა ვარ)... More…
მემტერე
მტერი: =„იყვნენცა მ ე მ ტ ე რ ე და მოსარჩლე ლოცვისათჳს“ მ. ცხ. 32v. See also: მტერ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
მემტილე
მებაღე: =„მას ეგონა, ვითარმედ მემტილჱ იგი არს“ ი. 20,15. See also: მტილ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
მემუცლეობა
ნაყროვნობა, ღორმუცლობა: ="და იყოს... მღდელთა მ ე მ უ ც ლ ე ო ბ ა ჲ “ მ. ცხ, 32v. See also: მუცელ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა More…
მემღერ-ი
(პარით-მემღერი.) მოლხინე, მოცეკვავე, მოთამაშე, «მომღერალი»: =„მ ე მ ღ ე რ ნ ი უფლებდენ მათ ზედა“ I, ეს. 3,4; „გამოვიდეს მათგან მძნობარი და ჴმაჲ მ ე მ ღ ე რ თ ა ჲ “ O, იერემ. 30,19; „უბანნი; More…
მემშჳლდკაბარჭე
მშვილდ-ისრის მტარებელი, კაპარჭოსანი: =„არა უნდა მ ე მ შ ჳ ლ დ კ ა ბ ა რ ჭ ე ს ა მას მიყოფად ჴელი მისი საულისა“ O, I მფ. 31,4. See also: მეკაბარჭე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
მემწყობრე
«მძნობარი», მეშუშპრე: =„მოიყვანნეს ცოლნი მ ე მ წ ყ ო ბ რ ე თ ა გ ა ნ... რომელნი მიიტაცნეს“ G,–– „მოიყვანეს ცოლები... მ ძ ნ ო ბ ა რ თ ა მათგანი, რომელნი იტაცნეს“ M, მსჯ. 21,23. See More…
მენა
«მენაკი», სხვენი, ჭერი: ="მ ე ნ ა ნ ი საროჲსანი“ O,—„მ ე ნ ა კ ნ ი საროჲსანი“ M, ქება 1,16. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; More…
მენადირე
See also: მონადირე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
მენავე
ნავის მმართველი/პატრონი: =„ნანდჳლვე მ ე ნ ა ვ ე ნ ი არიან“ ანდ.-ანატ. 234,1; „ჰგონებდეს მ ე ნ ა ვ ე ნ ი იგი მიწევნასა რომელსამე სოფელსა“ საქ, მოც. 27,27;; „მოუჴდა მას მ ე ნ ა ვ ჱ იგი“ O, More…
მენავეთ-მოღუაწე:
=„არა ხოლო თუ მენავედ, არამედ მ ე ნ ა ვ ე თ-მ ო ღ უ ა წ ჱ ყოვლად განწესებულ ვარ“ ფოკა 343v; „ მ ე ნ ა ვ ე თ-მ ო ღ უ ა წ ე თ ა,; შენთა შეეშინა“ I, ეზეკ. 27,28. See also: მოღუაწ-ი, More…
მენავეთ-მოძღუარ-ი
მენავეთა თავი: =„ნავის-უფალსა და მ ე ნ ა ვ ე თ-მ ო ძ ღ უ ა რ ს ა ერჩდა“ საქ. მოც. 27,11;„მ ე ნ ა ვ ე თ-მ ო ძ ღ უ ა რ ი იგი აღდგომილი ეტყჳს მას“ მრთ. S, ოქრ.-მარხ. და იონ. 99v. See More…
მენაკ-ი
«მენა», სხვენი, ჭერი: =„მ ე ნ ა კ ნ ი საროჲსანი“ M,—„მ ე ნ ა ნ ი საროჲსანი“ O, ქება 1,16. ◊ «ხარისხი», საფეხური: „ექუს მ ე ნ ა კ აღსავალი მისი“ O, III მფ. 10,18; „ადვილ არს More…
მენელსაცხებლეთ-მგბოლველ-ი
სურნელოვანი ზეთის მხარშველი: =„აღავსნეს სულნელითა თითოსახითა ნელსაცხებლითა მ ე ნ ე ლ ს ა ც ხ ე ბ ლ ე თ–მ გ ბ ო ლ ვ ე ლ თ ა ს ა“ M, II ნშტ. 16,14. See also: მგბოლველ-ი =აბულაძე ილია, More…
მენესტუე
ჩასაბერავი ინსტრუმენტის დამკვრელი: =„მ ე ნ ე ს ტ უ ე ნ ი სცემდენ ნესტუსა“ მ. სწ. 92,31; „არწმუნის მათ მიმსგავსებად სირცხჳლსა მ ე ნ ე ს ტ უ ე თ ა ს ა და მეფანდურეთასა“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. More…
მენიდოს
ზღვის წვრილი თევზი, maena: =„რავდენ უფროჲს არიედ იგინი კარიდასისა და მ ე ნ ი დ ო ს ი ს ა“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 105,20. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; More…
მენიჯოგე, მენიჯოგრე, მენიჯგორე
«მონა», კაპარჭის მტარებელი, მეკაპარჭე: =„ჰრქუა საულ მ ე ნ ი ჯ ო გ ე ს ა (მ ე ნ ი ჯ ო გ რ ე ს ა D, მ ე ნ ი ჯ გ ო რ ე ს ა S, მ ო ნ ა ს ა I) თჳსსა: იჴადე მახჳლი და მომკალ მე“ O, I მფ. 31,4. More…
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9