საპყრობილის უფროსი: =„შეჰვედრნა იგინი მ ე ს ა პ ყ რ ო ბ ი ლ ე თ–მთავარმან იოსებს“ O, დაბ. 40,4. See also: მთავარ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; More…
საპყრობილის მთავარი მცველი: =„პოვა მადლი წინაშე მ ე ს ა პ ყ რ ო ბ ი ლ ე თ-მ ო ძ ღ უ რ ი ს ა“ O, დაბ. 39,21; „მ ე ს ა პ ყ რ ო ბ ი ლ ე თ-მ ო ძ ღ უ ა რ ი; იგი ხოლო მღჳძარე იყო“ სბსტ. 138,4. More…
«საპყრობილის მცველი»: =„ამცნეს მ ე ს ა პ ყ რ ო ბ ი ლ ე თ–(ს ა პ ყ რ ო ბ ი ლ ი ს q) მ ც ვ ე ლ ს ა მას კრძალულად დაცვაჲ. მათი“ საქ. მოც. 16,23. See also: მცველ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი More…
მენავე: =„არაბიელნი იყვნეს მ ე ს ა ჭ ჱ შენდა“ O, ეზეკ. 27,8. See also: საჭე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ქურის, ღუმელის დამნთები: ="მ ე ს ა ჴ უ მ ი ლ ე თ ა მათ კაცთა აღაგზნეს საჴუმილი“ საკითხ. წიგ. 45,10. See also: საჴუმილ-ი, საჴმილ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი More…
«მსთულებელი»: =„მიყავთ ჴელი, ვითარცა მ ე ს თ უ ლ ე მ ა ნ (მ ე ს დ უ ლ ე მ ა ნ I) საგოდრებელსა ზედა თჳსსა“ O, —„ზედ მიიქეცით, ვითარცა; მ ს თ უ ლ ე ბ ე ლ ი კუფხალთა ზედა მისთა“ pb., იერემ. More…
«ქრისტე»: =„ვპოვეთ მ ე ს ი ა, რომელ გამოითარგმანების ქ რ ი ს ტ ე“ ი. 1,41. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
მასპინძელი: =„გიკითხავს... მ ე ს ტ უ მ რ ე ჩემი“ ჰრომ. 16,23. See also: სტუმარ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
სტვირის დამკვრელი: =„ფილიმონ ესე ქორანელი, რომელი მ ე ს ტ ჳ რ ე იყო“ ფლმნ. 298r“. See also: სტჳრ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; More…
სვეტზე დაყუდებული: =„ეუწყა მას მ ე ს უ ე ტ ი ს ა ვისთჳსმე, ვითარმედ არს იგი სარწმუნოებასა ზედა სევეროზ მწვალებელისასა“ ლიმ. 123,22. See also: სუეტ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
მემთვრალეობა: =„ანკანაკობს, ღჳნით მ ე ს უ ლ ე ბ ო ბ ს“ G,—„ჭამს და სუამს და განსცხრების მ ო მ თ რ ვ ა ლ ე თ ა თანა“ M, II შჯ. 21,20. See also: მესულებე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული More…
ცოტა უფრო მეტად: =„რომელნი მ ე ტ ა დ რ ე უძლურნი იყვნიან“ ი.–ე. 38,13. See also: დამეტება, დამატება, მეტნობა, მეტობა, ნამეტავ-ი, ნამეტნავ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
აბრეშუმი: =„ვინაჲ–იგი... მ ე ტ ა ქ ს ი და მარგალიტნი... გამოვლენ“ Sin.—11,262v. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
to main page 
top of page