ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) - Terms starting with ‘ღ’


	ლექსიკონები Top 10 Feedback Login ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ

selected terms: 312

1 2 3 4 .. 16 Next >>

page 1 of 16

აღ(ღ)ება ჴმისა: «ღაღადება»: =„აღვიღეთ ჴ მ ა ჲ უფლისა მიმართ“ G, – „ვ ღ ა ღ ა დ ე ბ დ ი თ ჩუენ უფლისა მიმართ“ M,II შჯ. 26, 7. =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა More…
აღ(ღ)ებულ-ი, აღებულ-ი: ღია, გაღებული, აღებული: =„პირი ჩუენი ა ღ ე ბ უ ლ არს თქუენდა მიმართ“ II კორ. 6,11; „იხილა ლოდი იგი ა ღ ღ ე ბ უ ლ ი კარისა მისგან საფლავისასა“; ი. 20,1. See also: ღება =აბულაძე ილია, More…
აღ-არ-, ა-არ-: See also: აღსაარება, აღსარება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
აღაპ-ი: პური, სადილი: =„ყო ა ღ ა პ ი დიდი“ ვარ. 818. =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
აღბაძვება: წაქეზება, აგულიანება, აღძრვა; მიმსგავსება: =„თქუენმან მაგან შურმან ა ღ გ ა ბ ა ძ ვ ნ ა მრავალნი“ II კორ. 9,2; „პირმან ურცხჳნომან ენაჲ ა ღ ი ბ ა ძ ვ ი ს“ O, იგ. სოლ. 25,23;; „წარმოადგინებს More…
აღბერვა: აბუშტება: =„ა ღ ბ ე რ ი ლ ნ ი იგი წყალთა ზედა მრავალნი და ერთი“ ბას. კეს.-ექუს. დღ. 41,30. See also: ბერვა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
აღბეჭდვა: ბეჭდის დასმა, ამოტვიფრვა, გამოსახვა; მონათლვა: =„ა ღ ი ბ ე ჭ დ ა, ვითარმედ ღმერთი ჭეშმარიტ არს“ ი. 3,33; „რომელმანცა-იგი ა ღ მ ბ ე ჭ დ ნ ა ჩუენ“ II კორ. 1,22; „სულმან წმიდამან; ა ღ გ ბ ე ჭ More…
აღბმა: დაწყება(?): =„ა ღ ე ბ ნ ი ა ნ ძენი ისრაჱლისანი წარძრვად ვანითურთ მათით“ O, გამოსლ. 40,36. See also: ბმა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
აღბორგება: აღელვება, აშლა; აღშფოთება: =„მაჭირვებს მუცელი ჩემი და აღვავსო რაჲ იგი, ა ღ ა ბ ო რ გ ე ბ ს ჴორცთა ჩემთა“ მ. ცხ. 155r; „კარაული იგი ზნოანი; ა ღ ბ ო რ გ დ ა დ ა გარდამოაგდო ეპიფანე და More…
აღბორგებულ-ი: აღგზნებული, აღტყინებული: =„ა ღ ბ ო რ გ ე ბ უ ლ ი ალი იგი დაშრიტა“ H–341,898. See also: ბორგა =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები). გამომცემლობა „მეცნიერება“, More…
აღბულქუება: კვამლის შეგროვება: =„ვიდრე ცეცხლი იგი ა ღ ბ უ ლ ქ უ ე ბ უ ლ ი ატყდებოდა“ Ath.–11,88r. See also: ბულქუება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
აღგება, აგება: მომზადება, გამართვა; აკიდება ტვირთისა, დატვირთვა; მიცემა; «განსაგზლება»: =„ა ღ ი გ ნ ე ს სანთელნი იგი მათნი“ მთ. 25,7; „იგულე სასანთლე შენი და ა ღ ა გ ე იგი ზეთითა“ მ. ცხ. 290,29;; „ა ღ ა More…
აღგზება, აგზება, აღგზნება, აგზნება: დანთება, აღტყინება, «მოთხევა», «მოგზნება»: =„ა ღ ა გ ზ ნ ე ს ცეცხლი შორის ეზოსა“ ლ. 22,55; „არა ა ღ ა გ ზ ე ბ დ ა ყოველსა რისხვასა მისსა“ გ, – „არა ა გ ზ ე ბ დ ა; ყოველსა ზედა რისხვასა More…
აღგორვება: აგორება: =„აჭენეს, რაჲთამცა ა ღ ა გ ო რ ვ ე ს იგი“ Sin.–11,139r. See also: გორვება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
აღგრილება: აგრილება: =„და ოდეს ა ღ გ რ ი ლ დ ე ს, წარხჳდე გზასა შენსა“ თევდრ. 553. See also: გრილ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, More…
აღგუალ-: «აღსლვა», მისვლა: =„ა ღ-რე-გ უ ა ლ ე ზემო კერძო“ ლ. 14,10; „ა ღ გ უ ა ლ ე მაღნარად“ M, – „ა ღ ვ ე დ მაღნარად“ G, ისუ ნ. 17,15“ See also: გუალ- =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
აღდაჭ-ი: «ბიცოანი»: =„დაეშენოს ა ღ დ ა ჭ ს ა ქუეყანასა... მარილოანსა“ pb. – „დაეშინოს იგი ბ ი ც ო ა ნ ს ა ქუეყანასა...; მარილოვანსა“ O, იერემ. 17,6. =აბულაძე ილია. „ძველი ქართული ენის More…
აღდგენა: აღძვრა, «აღდგინება», აყენება: =„ნუცა ა ღ ა დ გ ე ნ თ მათ ზედა ბრძოლასა“ G, – „ნუ ა ღ ა დ გ ი ნ ე ბ თ მაგათ მიმართ ღუაწლსა ბრძოლისასა“ M, II შჯ. 2,9;; „მამამან იოვანე ა ღ ა დ გ ი ნ ა იგი“ More…
აღდგინება, ადგინება: «აღდგენა», «აღმართება», «განკრთომა»; აყენება; «წყება», აღძრვა; დაყენება: =„ნუ ა ღ ა დ გ ი ნ ე ბ თ მათა მიმართ ღუაწლსა ბრძოლისასა“ M, – „ნუცაა ღ ა დ გ ე ნ თ მათ ზედა ბრძოლასა“ G, II შჯ. More…
აღდგმა, ადგმა: ამართვა, «აღმართება», «დადგმა»: =„ლოდი ესე, რომელ ავდგი ძეგლად, იყოს სახლად ღმრთისა“ O, დაბ. 28,22; „კარავნი, რომელნი ა ღ დ გ ნ ა უფალმან“ G, – „კარავნი,; რომელ ა ღ მ ა რ თ ნა უფალმან“ More…

ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)

1 2 3 4 .. 16 Next >>

ლექსიკონები

to main page

Top 10 • Feedback • Login

top of page

XHTML | CSS