შხამი; ჟანგი: =„სავსე გ ე ს ლ ი თ ა მაკუდინებელითა“ იაკ. 3,8; „გ ე ს ლ ი ასპიტთაჲ ბაგეთა მათთა“ ფს. 139, 4; „სიავო, რომელსა შინა არს; გ ე ს ლ ი მისი, და გ ე ს ლ ი იგი არა გამოჴდა მისგან“ More…
შხამიანი: =„არცა დევთა გ ე ს ლ ო ვ ა ნ თ ა ნ ი ერეოდეს კბილნი“ O, სიბრ. სოლ. 16,10. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
შხამიანობა: =„მოუდრკა მრისხანებასა, რომელ არს გესლოვანებისა კერპი“ მ. ცხ. 12v. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
შუბი: =„მიყო ისო გ ე ო ნ ი და ჴელი თჳისი ქალაქსა ზედა“ M,–„განირთხა იისუმან გ ე ს ო ნ ი და ჴელი თჳსი ქალაქსა ზედა“ G, ისუ ნ. 8,18. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ More…
to main page 
top of page