=„დ ი ა ავსა ჟამსა დაშლილობისასა დავწერე“ Q—1062, ანდ. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ფრიად, ძლიერ, ბევრი: =„ბზე და საჭმელი დ ი ა დ არს ჩუენსა“ O, დაბ. 24 25; „დ ი ა დ იღჳძებს“ მ. ცხ. 17v; „ჭამს დ ი ა დ და ჯერეთცა შიის“ მ. ცხ. 268r. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
ბევრი: =„აღმოიღო დიადი და მისცა მას“ მ. ცხ. 322v. See also: დიად =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
დეკეული, საფურე ხბო: =„მომგუარე მე დ ი ა კ ე უ ლ ი სამ წლისაჲ“ O, დაბ. 15,9; „შეაბენით (ურემსა) ორნი დ ი აკ ე უ ლ ნ ი პირმშონი და უმწყნი“; O, I მფ. 6,7; „განზარდოს კაცმან დ ი ა კ ე უ ლ ი More…
=„წარვედ და დ ი ა კ ო ნ ო ბ დ ი... უკუეთუ არა გნებავს დ ი ა კ ო ნ ო ბ ი ს... არა თავს-იდვა ყოფად არცა ესე“ მ. ცხ. 343r. See also: დიაკონ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
«მალედ-მსრბოლი», მოციქული: =„იწრაფა და მიმოგანსცა დ ი ა ს პ ა ნ ე ბ ი თ ა, რომელ დაეწერა წიგნები იგი“ O, —„წარუძღვანეს წიგნები იგი ჴელითა; მ ა ლ ე დ მ ს რ ბ ო ლ თ ა გ ა ნ“ M, ესთ. 3,13. More…
«დედაკაცი»: =„შეჩუენებულ ყვეს იგი... მამაცითგან და ვიდრე დ ი ა ც ა დ მ დ ე“ G,—„შეაჩუენეს... მამაკაცითგან და ვიდრე დ ე დ ა კ ა ც ა დ მ დ ე“ M, ისუ ნ. 6,21. =აბულაძე ილია, „ძველი More…
to main page 
top of page