( -
D I [

ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვაე ვაზ ვაკ ვალ ვან ვაჟ ვარ ვას ვაშ ვაც ვაჭ ვახ ვაჰ ვაჲ
selected terms: 52 page 1 of 3
ვაება
«აღკუმინვა», ვაის თქმა; ტირილი და გლოვა: =„არავინ ა ღ ი კ უ მ ი ნ ა, არავინ ძეთა ისრაელისათამან ენითა თჳსითა“ M — „არა ი ვ ა ა არცა ერთმან ძეთა ისრაჱლისათამან; ენითა თჳსითა“ G, ისუ ნ. 10, More…
ვაზ-ი
«ნასხლევი», ვენახი: =„ვ ა ზ ს ა გამობმულ“ იპ. რომ. -კურთხ. ისაკ და იაკობ. 80,13; განვარდა იგი გარე, ვითარცა ვ ა ზ ი, განჴმა“ C, — „განვარდეს; გარე, ვითარცა ნ ა ს ხ ლ ე ვ ი და განჴმა“ DE, More…
ვაზირ-ი
See also: ვაზირება, სავაზირო =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვაზრ-ი
საფხეკი, ქლიბი; კეტი, კომბალი: =„მოწყჳდნა ტაპარაკითა და ვ ა ზ რ ი თ ა რკინისაჲთა O, II მფ. 12,31; „ვაგრძნობ ცემასა ამას ვ ა ზ რ თ ა ს ა“ ვარ. 809; „ვ ა ზ რ ი თ ა; ოთხგანვე დაშჭირდეს“ ვარ. More…
ვაკე
ველი, ბარი: =„იყო საცხოვარი მრავალი... ვ ა კ ე ს ა“ M, II ნშტ. 26,10; „ზედა კერძო მისსა (სართულისასა) ოდესმე არნ ვ ა კ ე“ ბ. კეს.-ექუს.დღ. 43,9. See also: განვაკება, დავაკება, ვაკება, More…
ვაკება
სწორება: See also: ვაკე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვალ-ი
«თანანადები»: =„მიუტეო ყოველი ვ ა ლ ი თჳსი, რომელი თანა ედვას შენი მოყუასსა“ G — „მიუტეო შენ ყოველი თ ა ნ ა ნ ა დ ე ბ ი შენი, რაჲცა; თანა-ედვას მოყუასსა შენსა“ M, II შჯ. 15,2 „მიეც ღმერთსა More…
ვალალაება, ვალალება
«გოდება», ხმობა, «ღაღადება»: =„ვ ა ლ ა ლ ა ე ბ დ ი თ ქალაქნი შეძრწუნებულნი“ I, ეს. 14,31; „ვ ა ლ ა ლ ა ე ბ დ ი თ ტირილით“ I, ეს. 15,3; ვ ა ლ ა ლ ა ე ბ დ ე ნ; მკლავისა მაგრისაგან More…
ვან-ი
სადგომი, «სახლი», დაბა, საცხოვრებელი, მონასტერი; «საყოფელი», «ბუნაგი»: =„მოვიდეს მისა ვ ა ნ ა დ მრავალნი“ საქ. მოც. 28,23; ისწრაფა ვ ა ნ ა დ თჳსა“ პავლე თებ. 322; „უკუეთუ განუტევნე... ვ ა More…
ვანება
ვანის დადება, დასადგურება; მოდგმა გალავანისა, მორტყმა წრისა: =„მთოვარემან რაჟამს ი ვ ა ნ ი ს და მზე რაჟამს გარე-მოადგის მას, რომელთა-იგი ჰრქჳან შეცვანი მოასწავებედ წჳმათა დიდ-დიდთა“ ბ. More…
ვანის-მცველ-ი
სადგურის, ბანკის ყარაული: =I მფ. 17,22. See also: მცველ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვაჟინ-ი
See also: მევაჟინე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვარდ-ი
ვარდი, rosa, rosarium: =„ოქროჲსანი იგი კიშტენი სავსე იყვნეს ვ ა რ დ ი თ ა“ პოვნ. სტეფ. 66,18; „ვითარცა ნერგი ვ ა რ დ ი ს ა ჲ“ O, ზირ. 24,18; „ვარდი,; რომელი დანერგულ არნ თანაწარსადინელსა More…
ვარდობა, ვარდობისა
მაისი: =„მოვიდის... თთუესა მიჰრაკნისასა, გინა თუ ვ ა რ დ ო ბ ი ს ა ს ა“ ფიზ. X, 12; „პირველსა მას დღესა თუესა ადარ და ნესასა, რომელ; არს იგრიკაჲ და ვ ა რ დ ო ბ ა ჲ“ O, ესთ. 8,9; „ამცნო... More…
ვარემანდ-ი
ფილონი, მოსასხამი: =„ეცუა მას სევინი, თხზული ბაჲაჲსა შინა კერძო და გარეშე ვ ა რ ე მ ა ნ დ ი ფლასისაჲ“ მ.ცხ. 182v. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ვარვება
See also: დავარვება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ვარმ-ი
«იალმაგი», ჯაჭვზე ჩასაცმელი: =„შთააცუა საულ დავითს ჯაჭჳ და ჯაჭუსა მას ზედა — ი ა ლ მ ა გ ი, და ჩაფხუტი პილენძისაჲ დაადგა თავსა მისსა“ O,— „და; შთააცუა საულ ჯაჭჳ მისი და ჯაჭუსა ზედა — More…
ვარსკულავ-ი, მასკულავ-ი, მასკლავ-ი
ვარსკვლავი: =„ვიხილეთ ვ ა რ ს კ უ ლ ა ვ ი აღმოსავლით“ მთ. 2.2; „ივლტინ ყოველივე იგი გუნდი ვ ა რ ს კ უ ლ ა ვ თ ა ჲ“ მრთ. D, გაბ.91,3; „ვიხილენ... მთოვარე და ვ ა რ ს კ უ ლ ა ვ ე ბ ი“ — G, More…
ვარსკულავედ-ი
ღილებიანი: =სამოსელი იგი ვ ა რ ს კ უ ლ ა ვ ე დ ი დაიპო O, II მფ. 13,19. See also: ვარსკულავ-ი, მასკულავ-ი, მასკლავ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ვარსკულავთ-მრაცხველ-ი/მრიცხუველ-ი
=„თქჳან ჴელოვანთა მათ ვ ა რ ს კ უ ლ ა ვ თ-მ რ ი ც ხ ვ ე ლ თ ა, ვითარმედ...“ გრ. ნოს.-კაც. აგებ. 194,,1. See also: მრაცხ(ვ)ელ-ი, მრიცხველ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9