ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ვ ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვაე ვაზ ვაკ ვალ ვან ვაჟ ვარ ვას ვაშ ვაც ვაჭ ვახ ვაჰ ვაჲ
selected terms: 3
 
 page 1 of 1
ვან-ი
სადგომი, «სახლი», დაბა, საცხოვრებელი, მონასტერი; «საყოფელი», «ბუნაგი»: =„მოვიდეს მისა ვ ა ნ ა დ მრავალნი“ საქ. მოც. 28,23; ისწრაფა ვ ა ნ ა დ თჳსა“ პავლე თებ. 322; „უკუეთუ განუტევნე... ვ ა More…
ვანება
ვანის დადება, დასადგურება; მოდგმა გალავანისა, მორტყმა წრისა: =„მთოვარემან რაჟამს ი ვ ა ნ ი ს და მზე რაჟამს გარე-მოადგის მას, რომელთა-იგი ჰრქჳან შეცვანი მოასწავებედ წჳმათა დიდ-დიდთა“ ბ. More…
ვანის-მცველ-ი
სადგურის, ბანკის ყარაული: =I მფ. 17,22. See also: მცველ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
ლექსიკონები
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9