ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
ვ ვა ვე ვთ ვი ვლ ვნ ვრ ვს
ვაე ვაზ ვაკ ვალ ვან ვაჟ ვარ ვას ვაშ ვაც ვაჭ ვახ ვაჰ ვაჲ
selected terms: 4
 
 page 1 of 1
ვახ-ი
«ვაშტი», «ძმაცუვა», გულძვირობა, ცუდის ზრახვა: =„ვ ა ხ ა დ აღუდგა მას“ M, — აღდგა ვ ა შ ტ ა დ ძმისა თჳსისა“ G, — „ძ მ ა ც უ ვ ა დ აღდგა მას ზედა“ pb., II შჯ. 19,18;; „ვ ა ხ ი გულსა ედვა More…
ვახად
თვის, მაგიერ: =„მოკუდა აბინერ ვ ა ხ ა დ სისხლისა ძმისა მისისა ასაიელისა“ O, II მფ. 3,27; „ვ ა ხ ა დ“ O, II მფ. 3,30. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ვახშ-ი
«აღნადგინები» %: =„არა მოჰვახშო ძმასა შენსა ვ ა ხ შ ი ვეცხლისაჲ“ G, — „ნუ მოჰჴდი ძმასა შენსა ა ღ ნ ა დ გ ი ნ ე ბ ს ა ვეცხლისასა“ M, II. შჯ. 23,19;; „რომელი განამრავლებდეს სიმდიდრესა თჳსსა More…
ვახშმობა:
=„დაიყენა იგი, რაჲთა ი ვ ა ხ შ მ ო ს მის თანა“ Sin.— 11,111v. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
ლექსიკონები
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9