ქართული ანბანის მე-6 ასო, რიცხვითი მნიშვნელობა — 6. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ეგების: =„ვ ი ნ ი ც ი ს, ამისა შეიკდიმონ“ ლ. 20,13. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
ეგების: =„კეთილისათჳს, ვ ი ნ უ წ ყ ი ს, იკადროს ვინმე სიკუდილი“ ჰრომ 5,7. See also: არავინ, ვერვინ, ვინმე, ნუვინ, ნუვინმე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
რომელი: =„ვ ი ნ ხარ შენ?“ იპ. რომ.-კურთხ. ისაკ და იაკ. 22,1; „ვ ი ნ არიან ესენი?“ იქვე, 44,8; „ხოლო იყოს-მე ვ ი ნ თქუენგანი კაცი?“; მთ. 7.9; ვ ი ნ და ვ ი ნ არიან, რომელნი განვლენ?“ O, More…
თუ საიდან: =„ვინაჲ-ძი არს ესე მისა მიმართ“ ღშ. 188,20. See also: ვინა, ვინაჲ =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
რადგანაც: =„ვ ი ნ ა ჲ თ გ ა ნ ც ა შესცოდა ისრაჱლმან“ O, ოვსე 10,9. See also: ვინა, ვინაჲ =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, More…
რომელიმე, ერთი ვინმე, ერთი: =„კეთროვანი ვ ი ნ მ ე მოუხდა“ მთ. 8,2; „უკუეთუ ვ ი ნ მ ე მ ე მე მსახურებდეს“ ი. 12,26; „უკუეთუ ვ ი ნ მ ე რტოთა მათგანი; გარდასტყდეს“ ჰრომ. 11,17; „მ ო-ვ ი ნ მ More…
to main page 
top of page