«თავი», მწვერვალი, «ვარჯი»: =„ვდგე თ ხ ე მ ს ა ზედა მის ბორცჳსასა“ O, გამოსლ. 17,9; „ტერფით შენითგან ვიდრე ვიდრე თ ხ ე მ ა დ შენდამდე“ M, II შჯ. 28,35;; „ჯდა თ ხ ე მ ს ა ზედა მთისასა“ O, More…
თავის კვეთის ადგილი: =„რომელ არს თ ხ ე მ ი ს ა ა დ გ ი ლ ი“ მთ. 27,33. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
მცირე ტიკი: =„აღჰკიდა... თ ხ ი ე რ ა კ ი თ ა ღჳნოჲ“ O, ივდ. 10,15. See also: თხიერ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
=„თ ხ ლ ე მისი არა მოაკლდეს“ ფს. 74,9; „თ ხ ლ ჱ სოფლისაჲ“ ფიზ. III, 35. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
შერთვა, «მითხოვა»: =„ი თ ხ ო ვ დ ა მას ცოლად“ ანდ. ანატ. 232, 31; „ე თ ხ ო ვ ო ს თუ ვისმე კაცსა ცოლი და არღა შეერთოს“ M,—„ვინ არს კაცი,; რომელსა მ ი ე თ ხ ო ი ს ცოლი და არღა შეერთოს“ G, II More…
«განთხოვილი»: =„მოივლინა გაბრიელ... ქალწულისა, თ ხ ო ვ ი ლ ი ს ა ქმარსა“ DE, — „მიივლინა გაბრიელ... ქალწულისა, გ ა ნ თ ხ ო ვ ი ლ ი ს ა; კაცისა“ ლ.1,27; „თ ხ ო ვ ი ლ იყო დედაჲ მისი მარიამ More…
=„და-რე-აღრმეთ თ ხ რ ი ლ ი ეგე“ განს. ი. 200,2; „მიეყრდნა იგი თ ხ რ ი ლ ს ა მას შინა“ განს. ი. 201,18. See also: თხრა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
to main page 
top of page