ქართული ანბანის მეათე ასო, რიცხვითი მნიშვნელობა — 10. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
=„უბრძანა მათ ი ნ ა ჴ ი თ- დ ა ს ხ დ ო მ ა ჲ“ C, მრ. 6,20; „ვერ-ეგების ჩუენდა ი ნ ა ჴ ი თ- დ ა ს ხ დ ო მ ა ჲ“ O, I მფ. 16,11. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ More…
«ჯდომა»: =„ი ნ ა ჴ ი თ-დ გ მ ა ს ა მისსა შინა სახლსა“ C, —„იყო ვითარ ჯ დ ა იგი სახლსა შინა“ მრ.2,15. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
«მეინაჴე»: =„ესე არავინ ცნა ი ნ ა ჴ ი თ- მ ჯ დ ო მ ა რ ე თ ა გ ა ნ მ ა ნ იესუჲს თანა“ DE—„ესე არავინ გულისჴმა-ყო მ ე ი ნ ა ჴ ე თ ა; მისთაგანმან“ C, ი. 13,28; „რომელნი იყვნეს მათ თანა ი More…
=„ვერ შემძლებელ არს... ი ნ ა ჴ ი ს-დ გ ო მ ა დ წმიდათა მათ თანა გუამთა“ მ.სწ. 280,23. See also: ჯდომა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
ჩინჩახვი: =„არს ი ჴ უ ა ნ ჩ ს ა (ი ნ ჩ ა ჴ უ ს ა B) შინა ჩემსა მარგალიტი“ ბალ. 58,13; „რომელთა აქუს სტომაქებ და ი ჴ უ ა ნ ჩ ე ბ“ ბ. კეს. ექუს დღ.131,18. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული More…
to main page 
top of page