( -
D I [

მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მაბ მაგ მად მაე მავ მაზ მათ მაი მაკ მალ მამ მან მარ მას მატ მაუ მაფ მაქ მაღ მაყ მაშ მაჩ მაც მაძ მაწ მაჭ მახ მაჯ მაჰ
selected terms: 6 page 1 of 1
მავალ ყოფა
«მოთხვა»: =„ტაძარსა შინა მეფობისა მისისასა ბაბილონს შინა მ ა ვ ა ლ ი ყ ო“ pb., „ტაძარსა მას შინა სამეუფოსა ი მ ო თ ხ ვ ი დ ა ბაბილონს“ I, დან. 4,26. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული More…
მავალ-ი
(თანამავალი, მამათ-მავალი, მიმომავალი, ქმრის ცოლის მავალი, წინამავალი.) (მავლისა) «რომელი ვალს», მოსიარულე: =„აჴდა მტუერი დიდძალი სრბითა... ქუეითისა მ ა ვ ლ ი ს ა ჲ თ ა“ x 324r; More…
მავასხებელ-ი
გამსესხებელი: =„ორნი თანამდებნი იყვნეს მ ა ვ ა ს ხ ე ბ ე ლ ი ს ა ვისნიმე“ ლ. 7,41; „შრომა ახუედრეს მ ა ვ ა ს ხ ე ბ ე ლ თ ა თჳსთა“ O, ზირ. 29,4;; „იყოს... მვასხებელი იგი, ვითარცა მ ა ვ ა ს More…
მავლებელ–ი
ავშარა, ლაგამი: =„მ ა ვ ლ ე ბ ე ლ ნ ი ეტლთა მათთანი“ O, ნაუმ 2,3. See also: ვლება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
მავლინებელ–ი
See also: ვლინება, ნავის-მავლინებელ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
მავნებელ-ი
ვნების მომტანი, ზიანის მომცემი, შემაწუხებელი, მჩაგვრელი; არა-მარგებელი: =„სავლე ესე ფრიად მ ა ვ ნ ე ბ ე ლ ი იყო ეკლესიათა მიმართ“ საქ. მოც. 8,3; „ვითარცა კაწახი, კბილთა მ ა ვ ნ ე ბ ე ლ“ O, More…
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9