ლექსიკონებიTop 10 Feedback Loginძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
( -
D I [
ა ბ გ დ ე ვ ზ თ ი კ ლ მ ნ ო პ ჟ რ ს ტ უ ფ ქ ღ ყ შ ჩ ც ძ წ ჭ ხ ჯ ჰ ჱ ჳ ჴ ჵ
მა მბ მგ მდ მე მვ მზ მთ მი მკ მლ მმ მნ მო მპ მჟ მრ მს მტ მუ მფ მქ მღ მყ მშ მჩ მც მძ მწ მჭ მხ მჯ მჴ
მაბ მაგ მად მაე მავ მაზ მათ მაი მაკ მალ მამ მან მარ მას მატ მაუ მაფ მაქ მაღ მაყ მაშ მაჩ მაც მაძ მაწ მაჭ მახ მაჯ მაჰ
selected terms: 5
 
 page 1 of 1
მაუდაბნოებულ-ი
«რომელი მოაოჴრებდა», ამომგდები: =„მ ა უ დ ა ბ ნ ო ე ბ ე ლ ი ქუეყანისა ჩუენისაჲ“ G, — „რ ო მ ე ლ ი მ ო ა ო ჴ რ ე ბ დ ა ქუეყანასა ჩუენსა“ M, მსჯ. 16,24. See also: უდაბნოება =აბულაძე More…
მაუზნ-ი, მაუზენ-ი
ძლიერი: =„ღმერთი მ ა უ ზ ნ ი (მ ა უ ზ ე ნ ი O ) ადგილსა თჳსსა ადიდოს“ I, დან. 11,38. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
მაურვებელ-ი
გულშემატკივარი, «მაჭირვებელი»: =„არავინ მ ა უ რ ვ ე ბ ე ლ თ ა გ ა ნ ი იყო, არამედ დედაკაცი იგი იყო“ მრთ. D, პეტრე და ელია 314; „იყვნენ თქუენდა; მ ა უ რ ვ ე ბ ლ ე ბ“ G,—„იყვნენ იგინი More…
მაუცარ-ი:
=„განვეშორნეთ მ ა უ ც ა რ თ ა და გრძნეულთაგან“ მ. სწ. 150,22. See also: უცნება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“, თბილისი, 1973.
მაუწყებელ-ი
შემატყობინებელი, მაცნე: =„ნუ შჭამთ მის მ ა უ წ ყ ე ბ ე ლ ი ს ა თ ჳ ს და იჭჳსა“ I კორ. 10,28; „წარავლინნა აბესალომ მ ა უ წ ყ ე ბ ე ლ ნ ი; ყოველთა მათ მიმართ ნათესავთა ისრაჱლისათა“ O, II მფ. More…
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)
ლექსიკონები
to main page Top 10 • Feedback • Login top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9