მძივების მკეთებელი: =„ერთი მათგანი იყო მ ე მ ა ნ ე და იქმოდა მძივთა მანისასა“ რიფს. 166,4. See also: მანა =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა More…
მესტროლაბე, წინასწარ მცნობელი: =„შეკრიბა სიმრავლე... მ ე მ ა რ ა გ ე თ ა ჲ, რაჲთა აუწყონ, თუ რაჲ წინა-უც ძესა მისსა“ ბალ. 9,34. See also: მარაგება =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
=„ამას ყოველსა ზედა იყვნიან... მ ე მ ა რ ნ ე თ ა მთავარნი“ H–2251,286v. See also: მარან-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; More…
მფრინველთ მონადირე; მახის მომდგმელი. =(საბა): „აჰა ესერა ჭურჭერი მ ე მ ა ხ ჳ რ ი ს ა ჲ “ O, ამოს 8,1. =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა More…
სალამურისა და მისთანათა დამკვრელი: =„მეფესა ჰყვა... სხუანიცა ქალნი, მ ე მ გ ო ს ნ ე ნ ი და მეჩანგენი“ ბალ.124,4. See also: მგოსან-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი More…
(მომრუშე) «მომრუშე»: =„ნათესავი ბოროტი და მ ე მ რ უ შ ჱ (მ ო მ რ უ შ ე C) სასწაულსა ეძიებს“ მთ. 12,39; „სიკუდილით მოკუდეს მ ე მ რ უ შ ე; და მრუშებული“ G, ლევიტ. 20,10; „(არა ვარ)... More…
მტერი: =„იყვნენცა მ ე მ ტ ე რ ე და მოსარჩლე ლოცვისათჳს“ მ. ცხ. 32v. See also: მტერ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
მებაღე: =„მას ეგონა, ვითარმედ მემტილჱ იგი არს“ ი. 20,15. See also: მტილ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ნაყროვნობა, ღორმუცლობა: ="და იყოს... მღდელთა მ ე მ უ ც ლ ე ო ბ ა ჲ “ მ. ცხ, 32v. See also: მუცელ-ი =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები)“; გამომცემლობა More…
(პარით-მემღერი.) მოლხინე, მოცეკვავე, მოთამაშე, «მომღერალი»: =„მ ე მ ღ ე რ ნ ი უფლებდენ მათ ზედა“ I, ეს. 3,4; „გამოვიდეს მათგან მძნობარი და ჴმაჲ მ ე მ ღ ე რ თ ა ჲ “ O, იერემ. 30,19; „უბანნი; More…
მშვილდ-ისრის მტარებელი, კაპარჭოსანი: =„არა უნდა მ ე მ შ ჳ ლ დ კ ა ბ ა რ ჭ ე ს ა მას მიყოფად ჴელი მისი საულისა“ O, I მფ. 31,4. See also: მეკაბარჭე =აბულაძე ილია, „ძველი ქართული ენის More…
to main page 
top of page