( -
D I [

ს- სა სე სთ სი სკ სლ სმ სნ სო სპ სრ სტ სუ სფ სქ სყ სძ სწ სხ სჯ სჳ სჴ
საა საბ საგ სად საე სავ საზ სათ საი საკ სალ სამ სან საპ სარ სას სატ საუ საფ საქ საღ საყ საშ საჩ საც საძ საწ საჭ სახ საჯ საჲ საჴ
selected terms: 18 page 1 of 1
საყანე:
=„ქუეყანაჲ არს რომელიმე... სავენაჴე და რომელიმე .ს ა ყ ა ნ ე“ მ, სწ. 310,5. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
საყანურ-ი
=«გარემო-სათესავი»: „მისცეს... ს ა ყ ა ნ უ რ ნ ი (გ ა რ ე მ ო-ს ა თ ე ს ა ვ ნ ი G) გარემოჲს მისა“ M, ისუ ნ. 21,11. See also: ყანა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ More…
საყდარ-ი
სკამი, დასაჯდომი, ტახტი: =„დაჯდა ს ა ყ დ ა რ თ ა ზედა“ საქ. მოც. 12,21; „დაჯდა მეფჱ იგი ს ა ყ დ ა რ თ ა თჳსთა“ ფლკტ. 158,2; „მოაქუნდა ტახტი ოქროჲსაჲ... და დადგეს ს ა ყ დ ა რ ი; მას ზედა“ More…
საყდრის-მოდგამ-ი
თანამოსაყდრე: =„აღიყვანა ღმერთმან კაცი, მეუფე და ს ა ყ დ რ ი ს-მ ო დ გ ა მ ყო იგი მის თანა“ მ. სწ. 218,4. See also: დგმა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
საყელე
საყელო: =„ჴელი მიყო ს ა ყ ე ლ ე ს ა და მოიღო ს ა მ ო ს ე ლ ი თჳსი“ II მფ. 1,11; „მიყო ჴელი... ს ა ყ ე ლ ე ს ა თჳსსა და გარდაიპო სამოსელი“ Sin.—11,196r; „შთაუყვიან ჴელი; ს ა ყ ე ლ ე ს ა და More…
საყნოსელ-ი
ცხვირი, ნესტოები; სუნი, «საყნოსი»: =„შევალს ორთა კართა ს ა ყ ნ ო ს ე ლ თ ა სურნელებაჲ“ მ. სწ. 148,29; „უკუეთუ ყოველივე სასმენელ იყოს, სადა არიან ს ა ყ ნ ო ს ე ლ ნ ი“ I კორ. 12,17; „ More…
საყოფელ-ი
«სამკჳდრებელი», «ვანი», «ეზო», «ჴორცი», სახლი, სადგომი, კარავი, სასახლე, სავანე, სართული, ჭერი, დასახლება: =„იყავნ ს ა ყ ო ფ ე ლ ი მათი ოჴერ“ Շ, —„იყავნ ს ა მ კ ჳ დ რ ე ბ ე ლ ი მისი ოჴერ“ More…
საყოფელ-ი მარტოდ-მყოფებისა-ჲ
(კმასაყოფელი.) მონასტერი: ="დასხდეს თითოეული თჳსთავე მათ ს ა ყ ო ფ ე ლ თ ა მ ა რ ტ ო დ-მ ყ ო ფ ე ბ ი ს ა თ ა“ ოსკ. 13,6. See also: ყოფა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის More…
საყრტიობელ-ი
სანიშნე, ნიშანი, «მაგალითი»: =„იყვნენ მკუდარნი კაცთანი ს ა ყ რ ტ ი ო ბ ე ლ (ს ა ყ რ ტ ო ო ბ ე ლ О) პირსა ზედა ველთა ქუეყანისა თქუენისათა“ I,— „იყვნენ მკუდარნი კაცთანი მ ა გ ა ლ ი თ ე ბ ა More…
საყუარელ-ი
(ეშმაკთ-საყუარელი.) «მოყუარე», «მეგობარი»: =„ესე არს ძჱ ჩემი ს ა ყ უ ა რ ე ლ ი“ მთ. 3,17; „რაჲთა იჴსნნე ს ა ყ უ ა რ ე ლ ნ ი (მ ო ყ უ ა რ ე ნ ი Շ) შენნი“ G, ფს. 59,7; „ს ა ყ უ ა რ ე ლ ს ა More…
საყუდარ-ი:
=„დაამტკიცენ ძლიერებითა ს ა ყ უ დ ა რ ნ ი შენნი საუკუნენი“ H-–341,801. =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
საყუდელ-ი
(ნავთ-საყუდელი.) «საყოფელი»; ნავთსაყუდელი: =„მფრინველთა ცისათა (უჩნს) ს ა ყ უ დ ე ლ ი (ს ა ყ ო ფ ე ლ ი DE)“ ლ. 9,58; „ს ა ყ უ დ ე ლ ს ა მას ულალველსა“ მრთ. D. ოქრ.პეტრე და ელია, 314. More…
საყუედრელ-ი
სამხილებელი, სასაყვედურო: =„მომხედა მე აჴოცად ს ა ყ უ ე დ რ ე ლ ი ჩემი კაცთა შორის“ C, ლ. 1,25; „ნუ მისცემ სამკჳდრებელსა შენსა ს ა ყ უ ე დ რ ე ლ ა დ“ О, იოვ. 2,17;; „ვიქმენ მე ს ა ყ უ ე დ More…
საყუენელ-ი, საყჳნელ-ი
«მახჳლი», სამართებელი: =„მივიდეს ს ა ყ უ ე ნ ე ლ ი ყოველთა ზედა ასოთა მათთა“ G,— „მოვლის მ ა ხ ჳ ლ მ ა ნ ყოველთა ასოთა მათთა“ pb., რიცხ. 8,7; „დაჰყჳნოს უფალმან; ს ა ყ ჳ ნ ე ლ ი თ ა მით More…
საყურ-ი
«საყურე»: =„ვითარცა ს ა ყ უ რ ი ნიკელსა ღორისასა“ О, იგ. სოლ. 11,22; „განგაცუ სა ყ უ რ ი და გრკალი ყურთა შენთა“ I, ეზეკ. 16,12; „მომეცინ მე კაცმან; ს ა ყ უ რ ი იავარისაგან თჳსისა“ G,— More…
საყურძენ-ი, საყურძნე
«ვენაჴი», ზვარი, ვაზი: =„იქმოდე ს ა ყ უ რ ძ ნ ე ს ა ჩემსა“ C, —„იქმოდე ვ ე ნ ა ჴ სა ჩემსა“ DE, მთ. 21,28; „მწყემსთა მრავალთა განრყუნეს ს ა ყ უ რ ძ ე ნ ი ჩემი“ I, იერემ. 12,10; „რომელი სდგა More…
საყჳრ-ი
«ნესტუ», «სტჳრი»: =„ს ა ყ ჳ რ ს ა დაეცეს და მკუდარნი აღდგენ“ I კორ. 15,52; „ს ა ყ ჳ რ ნ ი უწყებისანი ჴელთა შინა მათთა“ G,—„ნ ე ს ტ უ ე ბ ი უწყებისა ჴელთა შინა მათთა“ pb., რიცხ. 31,6;; More…
საყჳრის-ცემა
«დაბერვა»: =„ს ა ყ ჳ რ-ს ც ე ს მღდელთა საყჳრებსა“ G,—„დ ა ჰ ბ ე რ ე ს მღდელთა ნესტუთა“ M, ისუ ნ. 6,16. See also: ცემა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
ძველი ქართული ენის ლექსიკონი (მასალები) ლექსიკონები
to main page Top 10FeedbackLogin top of page
© 2008 David A. Mchedlishvili XHTML | CSS Powered by Glossword 1.8.9