ფრიად ზარმაცი, დაუდევარი: =„შეემთხჳა მას ძმაჲ ვინმე უ უ დ ბ ე ს ი“ საკ. წიგ. II, 105,28; „უ უ დ ბ ე ს ჰყოფს კაცსა“ მ. ცხ. 14r. See also: უდებ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის More…
უფრო უნდო, უარესი, უცუდესი: =„უ უ ნ დ ო ე ს ს ა აღირჩევ“ მ. ცხ. 281r. See also: უნდო =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
უზრუნველი, უნაღვლელი: =„თავი შენი უდარეს ჰყო და უ უ რ ა ვ“ მ. ცხ. 362v. See also: ურვა =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, More…
უფრო სუსტი/უძლური, უუძლურესი: =„ქჳშითა მით, რომელი-იგი უუსუსურეს არს ყოვლისა“ ბ. კეს.-ექუს. დღ. 56,20. See also: უსუსურ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
უპატრონო: =„უ უ ფ ლ ო ვიყვნეთ“ I, იერემ. 2,31. See also: უფალ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა „მეცნიერება“; თბილისი, 1973.
ფრიად უღმრთო, უწყალო, უშჯულო: =„უ უ ღ მ რ თ ო ე ს ო ყოველთა კაცთაო“ საკ. წიგ. II 44,1. See also: უღმრთო =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); გამომცემლობა More…
მეტად უშნო, ულამაზო: =„იყვნეს იგინი უ უ შ უ ე რ ე ს და უსაძაგლეს პირთა ძაღლთაჲსა და ღორთაჲსა“ ბალ. 126,35. See also: უშუერ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
უფრო უძლური, უსუსტესი: =„რომელი იგი საგონებელ არს ასოჲ გუამისაჲ მის უ უ ძ ლ უ რ ე ს ა დ“ I კორ.12,22. See also: უძლურ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
უფრო უხმარი, უვარგისი, ცუდი: =„უდარესსა და უ უ ჴ მ ი ე რ ე ს ს ა გლახაკთა მისცემენ“ მ. ცხ. 245v. See also: უჴმარ-ი =აბულაძე ილია; „ძველი ქართული ენის ლექსიკონი“ (მასალები); More…
to main page 
top of page